Jarosław Domiński
Forum Turystyki Wiejskiej „Wyróżnij się!”
„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie”
„Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich 2014-2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi”
„Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020”
W dniach 19-21 września 2017 roku już po raz szósty odbyło się Kujawsko-Pomorskie Forum Turystyki Wiejskiej, tym razem pod hasłem: „Wyróżnij się!”.
W czasie trzydniowej konferencji połączonej z wyjazdem studyjnym uczestnicy mogli poszerzyć swoją wiedzę z zakresu marketingu oraz komercjalizacji oferty turystycznej obszarów wiejskich, a także poznać najnowsze trendy w specjalizacji oferty – m.in. świadczenie opieki w gospodarstwie rolnym w formie gospodarstwa opiekuńczego czy prowadzenie sprzedaży produktów w ramach rolniczego handlu detalicznego.
Forum cieszyło się dużym zainteresowaniem – wzięło w nim udział aż 110 osób, w tym właściciele gospodarstw agroturystycznych i obiektów turystyki wiejskiej, animatorzy życia kulturowego wsi, a także przedstawiciele instytucji i organizacji pozarządowych działających na rzecz rozwoju obszarów wiejskich.
Uroczystego otwarcia dokonał Dyrektor KPODR w Minikowie – Pan Ryszard Kamiński. Głos zabrał również Ryszard Bober – przewodniczący Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego, po czym przystąpiono do wyłonienia laureatów konkursu AGRO-wczasy. I tak oto:
W kategorii „Najlepsze gospodarstwo Agroturystyczne”:
I miejsce – „EkoGościniec Pachotówko”, Alina i Jacek Krawisz – 1500 zł
II miejsce – Gospodarstwo agroturystyczne „Gzinianka”, Irena i Jerzy Tomkiewicz – 1000 zł
III miejsce – Gospodarstwo agroturystyczne „Stajnia Nadolnik”, Lidia i Andrzej Galikowscy – 500 zł
Wyróżnienia:
Gospodarstwo agroturystyczne „Iwanowscy”, Anna i Jan Iwanowscy
„Nadwiślańska Chata”, Paweł Brzykcy
W kategorii „Usługi turystyki wiejskiej”:
I miejsce – „Maciejówka”, Łucja Durbajło – 1500 zł
II miejsce – „Kemparówka”, Agnieszka Słowińska – 1000 zł
III miejsce – „Pałac Jasminum”, Marcelina Oczkowska – 500 zł
Wyróżnienia:
Gospodarstwo agroturystyczne „Ptasi Ogród”, Hanna i Roman Bryl
„Leśne Apartamenty w Bielskiej Strudze”, Agnieszka Drelichowska
W kategorii „Atrakcyjna kuchnia regionalna”:
I miejsce – „Pałac Runowo”, Hanna Lewandowska – 1500 zł
I miejsce – Gospodarstwo Agroturystyczne „Siedlisko przy Bukach”, Anna Romanowska – 1500 zł
II miejsce – Gospodarstwo Agroturystyczne „Pod Lasem” Józefinka, Katarzyna i Wojciech Przybylscy – 1000 zł
III miejsce – Agroturystyka „Dworek Wymysłowo”, Joanna Kłodzińska-Szewczenko – 500 zł
Wyróżnienie:
„Stara Stodoła”, Maria i Telesfor Horodeccy
Poza nagrodami pieniężnymi, laureaci konkursu wyróżniający się szczególnie wysokiej jakości ofertą turystyczną, zostali uhonorowani przez Krajową Sieć Obszarów Wiejskich, nagrodą specjalną w postaci wyjazdu studyjnego do Grecji, podczas którego będą mieli okazję do poszerzenia swojej wiedzy oraz zaczerpnięcia inspiracji do uatrakcyjnienia oferty turystycznej prowadzonych obiektów.
W dniu otwarcia Forum nie zabrakło również wykładów, na których poruszono kwestię poszukiwania i budowania lokalnego wyróżnika turystycznego oraz marketingu miejsc. Wykłady poprowadzone zostały przez Agnieszkę Kowalkowską z Kujawsko-Pomorskiej Organizacji Turystycznej oraz Adama Mikołajczyka z Fundacji Best Place – Europejskiego Instytutu Marketingu Miejsc.
Drugiego dnia uczestnicy mieli okazję zobaczyć jak funkcjonują obiekty posiadające ofertę turystyczną lub specjalizację szczególnie wyróżniającą się na tle regionu. Wyjazdy studyjne zostały poprzedzone wykładami wprowadzającymi do tematyki gospodarstw opiekuńczych (Ryszard Kamiński – KPODR Minikowo) oraz rolniczego handlu detalicznego (Barbara Adamczyk – „Sery Adamczyk”). W tym roku uczestnicy odwiedzili: „Fundację Toskania Kociewska”, „Przystanek Tleń”, „Sery Adamczyk”, „Winnicę Przy Talerzyku”, „Dworek Wymysłowo” oraz gospodarstwo opiekuńcze Państwa Oparka z Lubiewic. Na koniec grupy studyjne spotkały się w Pile-Młyn w „Wiosce Górniczej”, stanowiącej jedną z najciekawszych, pod kątem turystycznym, Wiosek Tematycznych naszego województwa. Podczas wizyty uczestnicy poznali ofertę obiektu, a także wzięli udział w „Weselu Sztygara” – jedynej w swoim rodzaju rekonstrukcji wesela borowiacko-śląskiego, które odbyło się w miejscowości w latach 30. XX wieku.
Ostatniego dnia Forum przyszedł czas na wystąpienia prelegentów szczególnie interesujących, gdyż od lat zajmujących się rozwojem turystyki obszarów wiejskich od strony praktycznej. Byli to: Pan Jan Czaja – autor inicjatywy paczkaodrolnika.pl, który podzielił się swoimi doświadczeniami w zakresie organizacji i skracania łańcucha dostaw żywności (tzw. „od pola do stołu”) oraz Pani Daria Kieraszewicz – właścicielka Biura Turystyki Przyjazdowej Visite.pl, która przedstawiła uczestnikom sposób na skuteczną komercjalizację oferty turystycznej prowadzonych przez nich obiektów, z punktu widzenia touroperatora.
Forum zostało zorganizowane przez Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie we współpracy z Kujawsko-Pomorską Organizacją Turystyczną, Lokalną Grupą Działania „Bory Tucholskie” oraz Lokalną Grupą Działania „Gminy Powiatu Świeckiego”, w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020. Plan operacyjny na lata 2016–2017.
Wszystkich chętnych do poszerzenia swojej wiedzy z zakresu turystyki wiejskiej zapraszamy na następną edycję Kujawsko-Pomorskiego Forum Turystyki Wiejskiej, które odbędzie się już za dwa lata, a póki co udostępniamy do pobrania prezentacje z tegorocznych wykładów:
Forum otworzył Dyrektor KPODR w Minikowie – Ryszard Kamiński
Ogłoszenie wyników konkursu AGRO-wczasy
Laureaci konkursu AGRO-wczasy: kategoria „Najlepsze gospodarstwo agroturystyczne”
Laureaci konkursu AGRO-wczasy: kategoria „Usługi Turystyki Wiejskiej”
Laureaci konkursu AGRO-wczasy: kategoria „Atrakcyjna kuchnia regionalna”
Wywiad z laureatami I miejsca w konkursie AGRO-wczasy na najlepsze gospodarstwo agroturystyczne – Aliną i Jackiem Krawisz
Wizyta studyjna w gospodarstwie Państwa Adamczyk – „Sery Adamczyk” w Kosowie
Wizyta studyjna w Agroturystyce „Dworek Wymysłowo” w Wymysłowie
Wizyta studyjna w „Winnicy Przy Talerzyku” w Topolnie
Wizyta studyjna w „Wiosce Górniczej” w Pile-Młyn
Odwiedź portal KSOW – www.ksow.pl
Zostań Partnerem Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich.
8. Ekologiczne środki ochrony roślin
Domek dla owadów zawieszony w ogrodzie. Fot. Justyna Różańska
Czy coś takiego istnieje? Ekologicznego z natury, a nie tylko z etykiety? Określenie jest w powszechnym użyciu, ale wydaje się być nadużywane. Dzisiaj wszystko i każdy stara się być „eko” lub „bio”. Ile jest w tym prawdy? Często niewiele. Na tym polu jednak dość mocno wyróżnia się rolnictwo ekologiczne oraz ekologiczne środki ochrony roślin, gdyż przepisy regulujące stosowanie tego przymiotnika są w tych obszarach dobrze i szczegółowo sprecyzowane. Okazuje się, że są pestycydy i herbicydy, które rzeczywiście można określić mianem ekologicznych.
Przemysłowa produkcja żywności pochłania hektolitry „chemii”, która prędzej czy później trafia do nas samych – na nasze stoły, do naszych żołądków, płuc i krwioobiegów. Wcześniej trafiła już do „krwioobiegu” Ziemi – do wód podziemnych i powierzchniowych, które nawadniają nasze uprawy oraz gaszą pragnienie naszych zwierząt i nas samych. W całej Unii Europejskiej tylko w 2014 roku sprzedano ok. 400 tys. ton pestycydów. Największymi odbiorcami byli: Hiszpania (20%), Francja (19%), Włochy (16%), Niemcy (12%) i Polska (6%). Nasz kraj przodował w ilości zakupionych insektycydów i środków regulujących wzrost i rozwój roślin (1,5 tys. ton). W zeszłym roku zakupiono w Polsce łącznie ok. 23 tys. ton środków ochrony roślin. To 4,6 tys. przyczep rolniczych o ładowności 5 ton. Największe ich zużycie dotyczy upraw sadowniczych.
Czy „chemia” ta, zwłaszcza środki ochrony roślin, stanowią zagrożenie dla człowieka? Do tej pory poznaliśmy wiele „cudownych” środków chemicznych, które miały służyć rolnikom i szybko podnieść produkcję rolną. Przy tym miały być całkowicie bezpieczne dla ludzi i przyrody. Sztandarowym przykładem jest DDT – środek do walki ze „szkodnikami”, który miał zrewolucjonizować rolnictwo; w Polsce powszechnie znany pod nazwą Azotex. Dumny przykład postępu i rozwoju. Największe spustoszenie czynił wśród drapieżników, które zamykają łańcuch pokarmowy – doprowadził m.in. do masowego wymierania Sokołów Wędrownych, znanych jako najszybsze stworzenia na Ziemi oraz bałtyckich Fok Szarych. Choć upłynęło ponad 40 lat od oficjalnego wycofania DDT ze sprzedaży (w Polsce zakaz wprowadzono w 1976 roku), to związek ten jest nadal obecny w naszym otoczeniu. Wykrywany jest na przykład w mleku… karmiących kobiet! W USA sześciokrotnie przekracza dopuszczalne normy. Ale to nic w porównaniu z Australią, gdzie normy są przekraczane trzydziestokrotnie. Jego związki nie ulegają biodegradacji, co oznacza, że krążą w środowisku bezustannie. Ostatnio wykryto go nawet we krwi antarktycznych pingwinów.
Młoda Pliszka Siwa. Ptaki to nasi sprzymierzeńcy w trosce o nasze uprawy. Fot. Paweł Sidło
Następnie wielkie nadzieje pokładano w Roundup-ie. Herbicyd ten, podobnie jak DDT, również miał być całkowicie bezpieczny dla środowiska i… dla ludzi. (Już to gdzieś słyszeliście?!) Rzeczywistość ponownie okazała się brutalna. Roundup zwiera m.in. wysoce toksyczny glifosat, który u ludzi powoduje zaburzenia hormonalne, uszkodzenia DNA, zaburzenia rozwojowe płodów oraz raka. Aby zwrócić uwagę opinii publicznej i w celu wszczęcia debaty mającej zakazać stosowanie tego związku, w połowie 2015 roku grupa 48 europarlamentarzystów przebadała się na obecność glifosatu w moczu. Jego średnie stężenie wyniosło 1,7 mikrogramów na litr, czyli 17 razy więcej niż maksymalne dopuszczalne stężenie tej substancji w wodzie pitnej (0,1 mikrograma na litr). Takie samo badanie na próbie ok. 2000 ochotników wykazało, że jego stężenie było od 5 do 42 razy większe niż dopuszczalne stężenie w wodzie pitnej w Europie. To pewne – wszyscy obywatele Unii, również Ty Drogi Czytelniku, są zanieczyszczeni glifosatem!
Po latach ryzykownych doświadczeń wybór wydaje się prosty: rozwój zrównoważonego rolnictwa ekologicznego – przyjaznego ludziom oraz uprawianej ziemi. Czy jest to możliwe? Jak sobie „radzić” ze szkodnikami na naszych polach i w ogrodach? Przecież owady i chwasty, które utrudniają nam produkcję żywności były i będą korzystały z naszych upraw (choćby plagi szarańczy znane od czasów biblijnych). Rzeczywiście, chyba nie sposób całkowicie odstawić całą „chemię”, nawet w gospodarstwach ekologicznych. Ale istnieje wiele rozwiązań pozwalających w znaczy stopniu ją zredukować. Poza tym nie każda „chemia”, jak się okazuje, musi być szkodliwa.
Mazurek przy budce lęgowej zawieszonej w ogrodzie. Fot. Paweł Sidło
Oto kilka rad, co możemy zrobić, aby uniknąć jej nadmiernego stosowania:
- Podstawowym instrumentem ograniczania zachwaszczenia powinien być właściwie zaplanowany płodozmian, co uchroni plony przed nadmiernym rozwojem chwastów. Wiedzieli o tym już nasi przodkowie, bo system ten stosowano z powodzeniem już ponad 1000 lat temu. (Czyżbyśmy po raz kolejny zapomnieli o naszym dziedzictwie?) Pozwoli to także na ograniczenie stosowania pestycydów, bo to niejednokrotnie jedyna metoda walki ze szkodliwymi chorobami.
- Zamiast stosować kosztowne herbicydy (czasami tak kontrowersyjne jak Roundup) lepiej przeprowadzić odchwaszczanie mechanicznie, przy użyciu bron, obsypników, pielników, a w ogrodnictwie, za pomocą narzędzi ręcznych.
- W przypadku walki ze szkodliwymi przędziorkami w naszych sadach, aby ograniczyć stosowanie oprysków można zakupić specjalne filcowe paski z dobroczynkami, które umieszcza się po 2–3 na każdym drzewie. Cena 50 takich pasków z pomocnymi roztoczami to około 100 zł. I już za rok można zrezygnować ze znacznie droższych pestycydów. Każda samica dobroczynka zjada średnio około 8 dorosłych „szkodliwych” przędziorków dziennie, co daje średnio 550 osobników przez całe życie. Pomoc warta każdej wydanej złotówki!
- Warto zakładać ogrody przyjazne ptakom i owadom, wywieszać budki lęgowe, karmniki, domki dla owadów. To wzmocni tzw. opór środowiska wobec „szkodliwych” organizmów, dzięki czemu nie będą mogły się nadmiernie rozmnażać. Nie od dziś wiadomo, że pola, łąki i sady pełne ptaków są zdrowsze, rzadziej atakowane przez choroby i szkodniki. W takich ogrodach nawet stonka ziemniaczana ma swojego amatora – Bażanta, który jako jeden z nielicznych ptaków chętnie się nią pożywia. Włochate gąsienice z przyjemnością zjadają natomiast Kukułki.
- Sojusznikami w walce ze szkodnikami mogą być mikroorganizmy (bakterie, wirusy i grzyby).
- Rozwiązaniem są również środki ochrony roślin oparte na naturalnych substancjach. W USA ponad 2/3 składników aktywnych w nowych pestycydach zatwierdzonych w ostatnich latach przez tamtejszy rząd do powszechnego użytku pochodzi z naturalnych substancji produkowanych przez rośliny lub zwierzęta. Tworzone są nowe składniki aktywne oparte na obserwacji wpływu naturalnych substancji oraz pestycydów pochodzenia naturalnego. Obecnie w gospodarstwach ekologicznych dopuszcza się stosowanie wielu naturalnych pestycydów. Należą do nich m.in.:
– azadirachtina uzyskiwana z miodli indyjskiej (Azadirachta indica) – środek owadobójczy,
doskonały do zwalczania gąsienic bielinka kapustnika,
– wosk pszczeli – maść ogrodnicza, służąca do zabezpieczania ran drzew i krzewów,
– żelatyna – środek owadobójczy,
– zhydrolizowane białko – środek wabiący,
– lecytyna – środek grzybobójczy,
– pyretrum otrzymywane ze złocienia dalmatyńskiego (Chrysanthemum cineraria folium) – insektycyd,
– quassia otrzymany z Quassia amara – środek owadobójczy i odstraszający owady,
– rotenon otrzymany z Derris spp. i Lonchocarpus spp. i Terphrosia spp. – środek owadobójczy,
– sól potasowa kwasu tłuszczowego (szare mydło) – środek owadobójczy,
– olej parafinowy – środek owadobójczy i roztoczobójczy,
– piasek kwarcowy – środek odstraszający,
– siarka – środek grzybobójczy, roztoczobójczy, odstraszający,
– wodorowęglan potasu – środek grzybobójczy,
– nadmanganian potasu – środek grzybobójczy i bakteriobójczy; tylko w przypadku drzew owocowych, oliwnych i winorośli,
– siarczan wapnia (wielosiarczek wapnia) – środek grzybobójczy, owadobójczy i roztoczobójczy,
– miedź w formie wodorotlenku miedzi, tlenochlorku miedzi, (trójzasadowy) siarczanu miedzi, tlenku miedzi, oktanianu miedzi
– środek grzybobójczy; maksymalnie do 6 kg na hektar rocznie.
Przysmakiem bażantów jest stonka ziemniaczana. Fot. Cezary Korkosz
Pełen wykaz środków dopuszczonych do stosowania w rolnictwie ekologicznym zawiera złącznik II ROZPORZĄDZENIA KOMISJI (WE) nr 889/2008.
Jak widać istnieje wiele alternatyw dla tradycyjnej „chemii” powszechnie stosowanej w rolnictwie. Można produkować żywność zdrowszą w sposób przyjazny Przyrodzie. Trudno przekonać do takiego wyboru osoby prowadzące przemysłową produkcję roślin, ale może chociaż w swoich przydomowych ogródkach znajdą oni miejsce na zastosowanie któregoś z wymienionych środków. Na pewno wyjdzie to na zdrowie im i ich rodzinom. Może część z nich rozwinie poboczną działalność opartą na rolnictwie ekologicznym. Na początku na pewno będzie ciężej niż w przypadku dotychczasowej działalności, gdzie wszystko „załatwiały” za nas środki ochrony roślin. Ale z czasem może nauczymy się doceniać naturalne procesy chroniące nasze uprawy. W końcu nawet jeśli plonów z hektara jest mniej, ich wartość jest wyższa. Produkty tego typu są coraz bardziej pożądane nawet pomimo tego, że ich cena bywa wyższa ze względu na bardziej wymagającą produkcję. Rolnictwo ekologiczne rozwija się w ogromnym tempie – notowany jest wzrost sprzedaży o 10–15% rocznie. Tylko w latach 2004–2011 liczba tego typu gospodarstw wzrosła sześciokrotnie. W Polsce stanowią one ok. 4% ogółu użytków rolnych w kraju i wciąż rosną. Rynek polskiej żywności ekologicznej szacowany jest na 400–500 mln zł.
Większość gospodarstw ekologicznych znajduje się we wschodniej Polsce na terenach o trudnych warunkach gospodarowania. Wydawać by się mogło zatem, że są one niejako wymuszone przez naturalne warunki i stanowią coś gorszego niż wysoko rozwinięte rolnictwo towarowe. Nic bardziej błędnego! Ekstensyfikacja produkcji jest wyznacznikiem postępu, lepszego zrozumienia przyszłego rynku i potrzeb ludzi. To właśnie w tym kierunku powinno zwrócić się rolnictwo.
Autor: Adam Zbyryt
Rolniczy Handel Detaliczny – nowa ścieżka rozwoju wytwórcy
12 września w Minikowie odbyła się konferencja pn.:
Rolniczy Handel Detaliczny – nowa ścieżka rozwoju dla wytwórcy
Konferencję uroczyście otworzył Pan Ryszard Kamiński, Dyrektor Kujawsko-Pomorskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Minikowie, który podkreślił, że konferencja ta jest doskonałą okazją do dyskusji na temat ułatwień w sprzedaży przez rolników produkty wytworzonych na bazie surowców pochodzących z własnego gospodarstwa.
W zakres tematyczny wystąpień konferencyjnych wprowadził Pan Piotr Sawa kierownik działu Rozwoju Obszarów Wiejskich, który przedstawił podstawowe założenia ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia sprzedaży żywności przez rolników. Następnie, o wymaganiach weterynaryjnych w zakresie produkcji i sprzedaży żywności pochodzenia zwierzęcego oraz żywności złożonej w ramach rolniczego handlu detalicznego, mówiła Pani Violetta Gałązka-Kowalczyk, reprezentująca Wojewódzki Inspektorat Weterynarii w Bydgoszczy. Wymagania sanitarne przy produkcji i sprzedaży żywności pochodzenia roślinnego w ramach RHD prezentowała Pani Angelika Drab-Rybczyńska – Przedstawiciel Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Bydgoszczy. Dalej o nadzorze nad jakością handlową żywności produkowanej w ramach rolniczego handlu detalicznego oraz o znakowaniu produktów żywnościowych wprowadzanych do obrotu, mówił Pan Waldemar Sieńko – Kujawsko-Pomorski Wojewódzki Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych. Następnie Pan Wojciech Kiedrowicz, przedstawiciel Kujawsko-Pomorskiego Urząd Skarbowy w Bydgoszczy omówił zasady opodatkowania przychodów uzyskanych z działalności rolniczego handlu detalicznego.
W ramach konferencji odbyła się również prezentacja dobrych praktyk związanych z rolniczym handlem detalicznym. W zakresie przetwórstwa produktów pochodzenia zwierzęcego swoje doświadczenia prezentowała Pani Barbara Adamczyk, która wspólnie z mężem produkuje w ramach RHD wysokiej jakości sery. Swoje doświadczenia w zakresie przetwórstwa produktów pochodzenia roślinnego prezentował z kolei Pan Jan Sikora, prowadzący w Morzewcu gospodarstwo sadownicze. Pan Jan specjalizuje się w produkcji suszonych owoców takich jak m.in. jabłka, gruszki czy też śliwki.
Konferencja cieszyła się bardzo dużym zainteresowaniem. Łącznie wzięło w niej udział ponad 60 osób, w tym 50 rolników prowadzących lub zamierzających rozpocząć rolniczy handel detaliczny. Konferencja została zorganizowana w ramach operacji pn.: „Rolniczy Handel Detaliczny ważnym elementem zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich”
którą realizuje Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie w partnerstwie z Telewizją Polską S.A. Oddział Terenowy w Bydgoszczy, Pomorskim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Lubaniu, Warmińsko-Mazurskim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego z siedzibą w Olsztynie i Wielkopolskim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Poznaniu.
Operacja ma na celu zorganizowanie krótkiego łańcucha dostaw żywności w oparciu o rolniczy handel detaliczny (RHD), mający wpływ na zrównoważony rozwój obszarów wiejskich. Celem operacji jest również przekazanie rolnikom i innym podmiotom uczestniczącym w rozwoju obszarów wiejskich wiedzy i informacji dotyczących rolniczego handlu detalicznego oraz wzajemna wymiana wiedzy i informacji o RHD, będącego jednym z elementów łańcucha dostaw żywności. Dodatkowo celem operacji jest promocja rolniczego handlu detalicznego jako elementu umożliwiającego pozyskanie dodatkowego źródła dochodu dla rolników.
Prezentacje multimedialne:
RHD_WIW_Violetta_Gałązka-Kowalczyk
RHD_WSSE_Angelika_Drab-Rybczyńska
Operacja realizowana w ramach Planu działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
Odwiedź portal KSOW – www.ksow.pl
Zostań Partnerem Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich.
Jesień w ogrodzie, Promocja Karpia Nakielskiego
Przyjechało ok. 60 wystawców -ogrodnicy, producenci żywności tradycyjnej, napojów, twórcy ludowi, producenci miodu.
Dzieci bawiły się w sektorze animacji, gdzie mogły pozjeżdżać na dmuchanym torze, poskakać w pałacu i malować, rysować, brać udział w konkursach.
Dodatkowo – 34 wystawców drobiu ozdobnego, królików i gołębi zaprezentowało swoje wspaniałe zwierzęta. Przyjechały też alpaki i ptaki egzotyczne.
Laureaci Wystawy drobnego inwentarza
Kategoria króliki rasowe
Czempion – Marek Rudnik z Zielonki
Wiceczempion -Piotr Kozłowski z Łochowa
kategoria gołębie rasowe
Mariusz Wieliński z Dębowca -Czempion
Eugeniusz Szczepański z Bydgoszczy – Wiceczempion
Kategoria drób ozdobny
Eryk Smoter z Wenecji – Czempion
Andrzej Lenarczyk z Owińsk – Wiceczempion
Wystawa – fotorelacja
Afrykański pomór świń
Od 11 października 2017 r. wchodzą w życie zmiany w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 maja 2015 w sprawie środków podejmowanych w związku z wystąpieniem afrykańskiego pomoru świń (Dz.U. z 2015 r. poz. 711 ze zm.).
Zmiany te wprowadzają na terenie całego kraju zakaz karmienia świń zielonką lub ziarnem pochodzącymi z obszaru objętego ograniczeniami lub obszaru zagrożenia, chyba że tę zielonkę lub to ziarno poddano obróbce w celu unieszkodliwienia wirusa afrykańskiego pomoru świń lub składowano je w miejscu niedostępnym dla dzików co najmniej przez 30 dni przed ich podaniem świniom.
Stanisław Piątkowski
KPODR w Minikowie
Afrykański pomór świń – podstawowe fakty i informacje
Apel Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi do hodowców trzody chlewnej
I. Afrykański Pomór świń – informacje ogólne
- Czym jest afrykański pomór świń?
Afrykański pomór świń (African swine fever – ASF) to groźna, zakaźna i zaraźliwa choroba wirusowa świń domowych, świniodzików oraz dzików. W przypadku wystąpienia ASF w stadzie dochodzi do dużych spadków w produkcji: zakażenie przebiega powoli i obejmuje znaczny odsetek zwierząt w stadzie, przy czym śmiertelność zwierząt sięga nawet 100%. Ludzie nie są wrażliwi na zakażenie wirusem ASF, w związku z czym choroba ta nie stwarza zagrożenia dla ich zdrowia i życia. Wystąpienie ASF skutkuje przede wszystkim narażeniem kraju na olbrzymie straty finansowe związane w pierwszej kolejności z kosztami związanymi ze zwalczaniem choroby w gospodarstwach gdzie zostanie stwierdzona (wiążącymi się m.in. z zabiciem zwierząt z zapowietrzonego stada i utylizacją ich zwłok, koniecznością przeprowadzenia oczyszczania i dezynfekcji oraz badań laboratoryjnych), jak również
z drastycznym ograniczeniem możliwości sprzedaży i wywozu świń lub wieprzowiny zarówno w kraju jak i poza jego granice. Bardzo ważną rolę w szybkim wykryciu i ostatecznie zwalczaniu ognisk ASF odgrywa szybka reakcja hodowców i lekarzy weterynarii opiekujących się stadem świń na pojawienie się objawów klinicznych (lub padnięć świń) oraz szybkie podjęcie przez służby weterynaryjne działań mających na celu potwierdzenie lub wykluczenie choroby. Świnie zakażone wirusem afrykańskiego pomoru świń często wykazują objawy chorobowe podobne do objawów innych chorób (gorączka, wybroczyny, apatia, poronienia, w stadzie mogą wystąpić padnięcia bez innych wyraźnych objawów) – dlatego w przypadku najmniejszego podejrzenia (lub nawet domniemania możliwości wystąpienia ASF w stadzie, przede wszystkim na obszarach na których choroba występuje lub w sąsiedztwie tych obszarów) należy zgłosić podejrzenie ASF do właściwego powiatowego lekarza weterynarii celem umożliwienia pobrania próbek w kierunku wykluczenia ASF.
- Czym jest wywołany afrykański pomór świń?
Chorobę nazywaną afrykańskim pomorem świń (ASF – z angielskiego „African swine fever”) wywołuje wirus afrykańskiego pomoru świń (ASFV).
- Czy afrykański pomór świń zagraża ludziom?
NIE. Ludzie nie są wrażliwi na zakażenie wirusem ASF.
- Czy afrykański pomór świń zagraża zwierzętom innym niż świnie, dziki i świniodziki?
NIE. Wszystkie inne gatunki zwierząt nie są wrażliwe na zakażenie wirusem ASF.
- Kiedy i w jakich okolicznościach stwierdzono ASF w Polsce?
Afrykański pomór świń został stwierdzony w Polsce po raz pierwszy w historii w lutym 2014 r. (powiat sokólski, województwo podlaskie) – pierwsze przypadki ASF stwierdzono u dzików. Do sierpnia 2016 r. stwierdzono w sumie 111 przypadków ASF u dzików – wszystkie dziki, u których stwierdzono ASF zostały znalezione padłe lub zostały odstrzelone w województwie podlaskim w odległości nie przekraczającej ok. 30 km od granicy polsko-białoruskiej. Ponadto, stwierdzono 18 ognisk ASF u świń – 14 w województwie podlaskim, 3 w województwie lubelskim i 1 w województwie mazowieckim (wg. danych na 30.08.2016 r.).
II. Afrykański pomór świń – działania
1. Jakie działania podejmuje się przy stwierdzeniu ASF u świń?
Wystąpienie afrykańskiego pomoru świń u świń w gospodarstwie (ognisko ASF) wiąże się
z koniecznością podjęcia przez Inspekcję Weterynaryjną stanowczych działań celem jak najszybszej likwidacji tego ogniska oraz prowadzenia działań mających na celu ustalenie źródła choroby oraz czy nie doszło do przeniesienia choroby do innych gospodarstw (lub innych podmiotów, np. rzeźni). Działania te określone są w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt oraz w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 maja 2015 r. w sprawie zwalczania afrykańskiego pomoru świń. Na tej podstawie, w przypadku stwierdzenia ogniska ASF podejmowane są m.in. następujące czynności prowadzone pod nadzorem Inspekcji Weterynaryjnej:
– wszystkie świnie w gospodarstwie, w którym stwierdzono ASF muszą zostać niezwłocznie zabite, a ich zwłoki zniszczone;
– zniszczeniu podlegają również obecne w gospodarstwie wszelkie produkty pozyskane od świń, wszelkie przedmioty i substancje (w tym pasze), które mogły zostać skażone wirusem ASF, a nie mogą zostać odkażone;
– gospodarstwo, w którym stwierdzono ASF podlega oczyszczaniu i dezynfekcji przy użyciu odpowiednich preparatów biobójczych, które wykazują działanie unieszkodliwiające w stosunku do wirusa ASF;
– po zakończeniu wszelkich niezbędnych działań musi minąć odpowiednio długi okres, zanim w gospodarstwie ponownie będą mogły być umieszczone pierwsze świnie (co najmniej 40 dni od dnia zakończenia oczyszczania i dezynfekcji);
– wokół ogniska ASF wyznacza się obszar zapowietrzony (o promieniu co najmniej 3 km) i obszar zagrożony (sięgający co najmniej 7 km poza obszar zapowietrzony); w obszarach tych obowiązują stosowne nakazy, zakazy i ograniczenia (przede wszystkim w odniesieniu do możliwości przemieszczania świń) połączone z nadzorem nad stanem zdrowia świń w tych obszarach.
2. Jakie ograniczenia stosowane są w obszarze zapowietrzonym (min 3 km) i zagrożonym (min 7 km) obowiązujących wokół gospodarstwa, w którym wystąpiła choroba?
Restrykcje dotyczą głównie przemieszczani świń z i do gospodarstw znajdujących się w tych obszarach. Jeżeli gospodarstwo utrzymujące świnie położone jest w obszarze zapowietrzonym lub zagrożonym, wyznaczonym w związku z wystąpieniem ogniska ASF (obszary wymienione w rozporządzeniach powiatowego lekarza weterynarii lub Wojewody), obowiązuje bezwzględny zakaz wyprowadzania świń z tego gospodarstwa przez okres: – 40 dni – w obszarze zapowietrzonym, – 30 dni – w obszarze zagrożonym. Po odpowiednio 40 i 30 dniach należy zgłosić się do powiatowego lekarza weterynarii w celu uzyskania pozwolenia na przemieszczenie zwierząt z gospodarstwa. Szczegółowe informacje
o możliwości przemieszczenia świń z gospodarstw położonych na obszarze zapowietrzonym
i zagrożonym można uzyskać u powiatowego lekarza weterynarii – organ ten jest uprawniony do skrócenia powyższych okresów odpowiednio do 30 dni dla obszaru zapowietrzonego i 20 dni dla obszaru zagrożonego.
Wszyscy hodowcy, u których wystąpiło ognisko ASF, spełniający wymagania weterynaryjne w tym z zakresu identyfikacji i rejestracji świń otrzymają należne im odszkodowanie za straty poniesione w związku z działaniami Inspekcji Weterynaryjnej (odszkodowanie należne jest m.in. za świnie zabite z nakazu Inspekcji Weterynaryjnej oraz za zniszczone pasze lub sprzęt).
3. Jakie inne najważniejsze ograniczenia występują w związku z występowaniem w Polsce ASF?
W związku z występowaniem ASF w Polsce na terytorium kraju zostały wyznaczone obszary objęte różnymi restrykcjami – obszar zagrożenia, objęty ograniczeniami oraz ochronny (na mapie umieszczonej na stronie GIW oznaczone kolorami odpowiednio niebieskim, czerwonym i żółtym). W obszarach tych obowiązują – zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 maja 2015 r. w sprawie środków podejmowanych w związku z wystąpieniem afrykańskiego pomoru świń – ograniczenia w możliwości przemieszczania przede wszystkim świń, jak również mięsa wieprzowego i innych produktów pozyskanych od świń; ponadto, restrykcje dotyczą również dzików i ich mięsa.
Restrykcje w przemieszczaniu świń:
- Strefa niebieska (obszar zagrożenia) W obrębie strefy niebieskiej: – przesyłka świń do innych gospodarstw albo do rzeźni możliwa po wystawieniu przez urzędowego lekarza weterynarii świadectwa zdrowia oraz uzyskaniu decyzji powiatowego lekarza weterynarii na przemieszczenie świń, – po uzyskaniu tych dokumentów świnie przemieszcza się bezpośrednio do innego gospodarstwa lub rzeźni w obrębie tej strefy, – nie wcześniej niż 24 godziny przed przemieszczeniem świnie muszą zbadane przez urzędowego lekarza weterynarii.
- Poza strefę niebieską w granicach Polski: – można przemieszczać świnie TYLKO w celu natychmiastowego uboju w specjalnie zatwierdzonej do tego celu rzeźni, – przesyłka musi być zaopatrzona w świadectwo zdrowia – dodatkowe wymagania weterynaryjne dla przemieszczanych świń:
- muszą przebywać w gospodarstwie co najmniej 30 dni bezpośrednio przed przemieszczeniem lub od urodzenia,
- pochodzą z gospodarstwa, do którego w okresie 30 dni przed przemieszczeniem nie wprowadzono świń pochodzących ze strefy niebieskiej (obszarów zagrożenia), ani czerwonej (obszaru objętego ograniczeniami),
- zostały poddane badaniu laboratoryjnemu w kierunku ASF z wynikiem ujemnym w ciągu 15 dni przed przemieszczeniem,
- nie wcześniej niż 24 godziny przed przemieszczeniem zostały poddane badaniu klinicznemu przez urzędowego lekarza weterynarii i nie wykazywały objawów klinicznych ASF – następnie urzędowy lekarz weterynarii wystawia świadectwo zdrowia.
Warunki transportu zwierząt:
– bezpośredni z gospodarstwa do rzeźni,
– w przypadku transportu do rzeźni położonej poza strefą niebieską, transport ten musi odbywać się z góry określonymi trasami przewozu,
– środki transportu, którymi są przewożone zwierzęta, muszą być czyszczone i odkażane najszybciej po rozładunku, a dokument potwierdzający przeprowadzenie oczyszczenia i odkażania po ostatnim przemieszczeniu zwierząt albo jego kopia muszą być przewożone w tym środku transportu i udostępniane na żądanie urzędowego lekarza weterynarii,
– ponadto każdy transport musi spełniać specyficzne warunki określone przez właściwego powiatowego lekarza weterynarii. II. Strefa czerwona (obszar objęty ograniczeniami) W obrębie strefy czerwonej:
– przesyłka świń do innych gospodarstw albo do rzeźni możliwa po wystawieniu przez urzędowego lekarza weterynarii świadectwa zdrowia oraz uzyskaniu decyzji powiatowego lekarza weterynarii na przemieszczenie świń,
– po uzyskaniu tych dokumentów świnie przemieszcza się bezpośrednio do innego gospodarstwa lub rzeźni w obrębie tej strefy,
– nie wcześniej niż 24 godziny przed przemieszczeniem muszą być zbadane przez urzędowego lekarza weterynarii,
– istnieje możliwość zgromadzenia świń przemieszczanych do rzeźni w miejscu przeznaczonym na skup zwierząt lub przeznaczonym na targ; miejsce to musi znajdować się na obszarze objętym ograniczeniami; takie przemieszczenie jest możliwe po uzyskaniu pozwolenia powiatowego lekarza weterynarii (należy wcześniej złożyć do niego wniosek o wydanie pozwolenia). Poza strefę czerwoną w granicach Polski:
– przesyłka musi być zaopatrzona w świadectwo zdrowia,
– dodatkowe wymagania weterynaryjne dla przemieszczanych świń:
- muszą przebywać w gospodarstwie 30 dni bezpośrednio przed przemieszczeniem lub od urodzenia,
- pochodzą z gospodarstwa, do którego w okresie 30 dni przed przemieszczeniem nie wprowadzono świń pochodzących z obszarów zagrożenia albo objętego ograniczeniami w związku z wystąpieniem afrykańskiego pomoru świń,
- pochodzą z gospodarstwa, do którego w okresie 30 dni przed przemieszczeniem nie wprowadzono świń pochodzących ze strefy niebieskiej (obszarów zagrożenia), ani czerwonej (obszaru objętego ograniczeniami),
- zostały poddane badaniu laboratoryjnemu w kierunku ASF z wynikiem ujemnym w ciągu 15 dni przed przemieszczeniem,
- nie wcześniej niż 24 godziny przed przemieszczeniem zostały poddane badaniu klinicznemu przez urzędowego lekarza weterynarii i nie wykazywały objawów klinicznych ASF – następnie urzędowy lekarz weterynarii wystawia świadectwo zdrowia. Warunki transportu zwierząt: Środki transportu, którymi są przewożone zwierzęta, po rozładunku muszą być czyszczone i odkażane najszybciej jak to możliwe, a dokument potwierdzający przeprowadzenie oczyszczenia i odkażania po ostatnim przemieszczeniu zwierząt (albo jego kopia) muszą być przewożone w tym środku transportu i udostępniane na żądanie urzędowego lekarza weterynarii III. Strefa żółta (obszar ochronny) W obrębie strefy żółtej oraz poza ten obszar w granicach Polski: Przesyłka świń do innych gospodarstw albo do rzeźni musi być zaopatrzona w świadectwo zdrowia, wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii (nie wcześniej niż 24 godziny przed wysyłką). Ze strefy żółtej poza granice Polski: Dodatkowe wymagania weterynaryjne dla przemieszczanych świń:
- muszą przebywać w gospodarstwie co najmniej 30 dni bezpośrednio przed przemieszczeniem lub od urodzenia,
- pochodzą z gospodarstwa, do którego w okresie 30 dni przed przemieszczeniem nie wprowadzono świń pochodzących ze strefy niebieskiej (obszarów zagrożenia), ani czerwonej (obszaru objętego ograniczeniami),
-
w ciągu 15 dni przed przemieszczeniem zostały poddane badaniu laboratoryjnemu
w kierunku ASF z wynikiem ujemnym, - w ciągu 24 godzin przed przemieszczeniem zostały poddane badaniu klinicznemu przez urzędowego lekarza weterynarii i nie wykazywały objawów klinicznych ASF – następnie urzędowy lekarz weterynarii wystawia świadectwo zdrowia. Wywóz świń z obszaru ochronnego do innego państwa Unii Europejskiej musi również uwzględniać wymagania dotyczące choroby Aujeszky’ego.
4. Jakie dodatkowe działania podejmowane są w związku z występowaniem ASF na terytorium Polski?
Odstrzał sanitarny dzików Inspekcja Weterynaryjna w ramach zwalczania ASF współpracuje z Polskim Związkiem Łowieckim i Lasami Państwowymi w zakresie wdrażania unijnych strategii związanych z likwidacją ASF w populacji dzików i redukcji liczebności tych zwierząt. Dodatkowo, od 2015 r., w celu zintensyfikowania tych działań i jednocześnie zabezpieczeniu całej wschodniej granicy Polski, na obszarze pasa o szerokości około 50 – 100 km położonego wzdłuż wschodniej granicy Polski (obszar wyznaczony zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 lutego 2016 r. sprawie zarządzenia odstrzału sanitarnego dzików), prowadzony jest odstrzał sanitarny dzików, tj. odstrzał prowadzony równolegle do pozyskania dzików w ramach normalnej gospodarki łowieckiej, mający na celu redukcję liczebności dzików na tych terenach do poziomu co najwyżej 0,5 osobnika/km2, następnie zaś utrzymanie osiągniętej gęstości populacji. Likwidacja ognisk ASF Każde ognisko ASF u świń podlega tej samej procedurze likwidacji, opisanej w poprzednich punktach. Dla każdego ogniska prowadzone jest również dochodzenie epizootyczne. Dla zdecydowanej większości ognisk stwierdzonych w 2016 r. jako przyczynę przeniesienia zakażenia wirusem ASF, na podstawie wyników dochodzeń prowadzonych przez Inspekcję Weterynaryjną oraz Policję, wskazuje się nielegalną działalność człowieka (osoby prowadzące nielegalne lub niezgodne z przepisami prawa działania w zakresie przemieszczania świń/dzików lub pozyskanych z nich produktów). W związku z powyższym, we współpracy z innymi służbami (Policja, Inspekcja Transportu Drogowego), na bieżąco monitorowany jest obrót świniami – na obszarze ochronnym i przy przemieszczeniach z tego obszaru dodatkowo obowiązuje od 20.08.2016 r. obowiązek stosowania świadectw zdrowia dla wszystkich przemieszczeń świń (obowiązek taki istniał uprzednio dla obszaru zagrożenia i objętego ograniczeniami). Wprowadzony został zakaz obrotu świniami na targach na tych obszarach; właściwe służby prowadzą wzmożone kontrole zarówno środków transportu, które mogą służyć do przemieszczania świń, jak i monitorowane jest przestrzeganie w/w zakazu obrotu świniami na tych targach.
4. Co można zrobić, by zapobiec rozprzestrzenianiu ASF?
Każdy z nas (w tym zwłaszcza hodowcy świń) ma możliwość ograniczać ryzyko rozprzestrzeniania się ASF, poprzez przestrzeganie stosownych zakazów i nakazów ustanowionych w prawodawstwie oraz postępując zgodnie z poniższymi wskazaniami.
Hodowcy:
A. Przede wszystkim, aby ograniczyć ryzyko zakażenia świń wirusem ASF, w gospodarstwach, w których utrzymywane są świnie, powinny być wdrożone wszystkie podstawowe zasady zabezpieczenia miejsc utrzymywania zwierząt (bioasekuracja), w tym zwłaszcza:
– nie skarmianie zwierząt paszą niewiadomego pochodzenia ani produktami (w tym resztkami, zlewkami) pochodzenia zwierzęcego;
– nie zakupywanie świń z niewiadomego źródła czyli nieoznakowanych i bez świadectwa weterynaryjnego;
– zastosowanie mat dezynfekcyjnych na wjazdach i wyjazdach do gospodarstw i przed wejściami do budynków inwentarskich;
– zabezpieczenie przed dostępem zwierząt dzikich do budynków inwentarskich, magazynów pasz oraz miejsc przechowywania ściółki; – ograniczanie dostępu osób postronnych do zwierząt; – zachowanie podstawowych zasad higieny
– odkażanie rąk i obuwia, stosowanie odzieży ochronnej;
– nieuczestniczenie w polowaniach na 72 godziny przed wejściem do chlewni, niewnoszenia do gospodarstw części dzików itd.;
– niepożyczanie sprzętów, nie zatrudnianie do obsługi osób, które hodują świnie, itp.
B. W przypadku stwierdzenia w stadzie świń niepokojących objawów chorobowych lub padnięć świń, każdy hodowca powinien przekazać tę informację do powiatowego lekarza weterynarii bezpośrednio albo za pośrednictwem lekarza weterynarii opiekującego się gospodarstwem lub właściwego miejscowo organu samorządu terytorialnego (wójta, burmistrza, prezydenta miasta). Objawy afrykańskiego pomoru świń mogą być niespecyficzne, podobne do innych chorób lub zatruć, mogą być różne w różnych stadach i mieć następujący obraz (objawy, które zawsze powinny zaniepokoić hodowcę):
- ASF w stadzie świń może niekiedy objawić się jedynie nagłymi padnięciami świń, bez innych objawów towarzyszących;
- Często spotykane objawy to: wzrost wewnętrznej ciepłoty ciała do (40,5–42°C), któremu mogą nie towarzyszyć inne symptomy (gorączkujące świnie mają czasem zachowany apetyt, poruszają się na ogół normalnie);
- Do gorączki mogą dołączyć inne objawy kliniczne: sinica skóry uszu, brzucha i boków ciała, drobne, lecz liczne wybroczyny w skórze, zaczerwienienie skóry widoczne zawłaszcza na końcach uszu, ogona i kończynach, duszność, pienisty wypływ z nosa, wypływ z worka spojówkowego, biegunka – często z domieszką krwi, wymioty oraz niedowład zadu, objawy nerwowe w postaci podniecenia, drgawek mięśni i skurczów kloniczno-tonicznych, ronienia u prośnych macior;
- Niekiedy gorączce mogą towarzyszyć posmutnienie, utrata apetytu, szybkie i trudne oddychanie oraz zaleganie wydaliny z nosa i oczu, wymioty, zaparcia, krwista biegunka, przed śmiercią może nastąpić śpiączka, która pojawia się jeden do siedmiu dni po wystąpieniu pierwszych objawów klinicznych. Objawy ASF są dodatkowo opisane w materiałach informacyjnych dostępnych na stronie internetowej Głównego Inspektoratu Weterynarii. C. W przypadku stwierdzenia padnięć trzody chlewnej w gospodarstwach zlokalizowanych w województwach podlaskim, lubelskim oraz mazowieckim, właściciele zwierząt powinni natychmiast poinformować o tym fakcie właściwego powiatowego lekarza weterynarii. Padłej trzody chlewnej bezwzględnie nie należy zakopywać – działanie takie jest surowo zakazane przepisami prawa (za złamanie zakazu grożą sankcje karne o znacznej wysokości). Ponadto, padnięcia świń mogą być pierwszym objawem wystąpienia ASF w gospodarstwie – tylko szybkie zgłoszenie padnięć w celu wykluczenia ASF przez powiatowego lekarza weterynarii zapewnia szybką likwidację choroby! Należy zaznaczyć, że hodowcy nie ponoszą kosztów związanych z przekazywaniem padłych zwierząt do utylizacji, ponieważ w Polsce funkcjonuje specjalny system dopłat z budżetu państwa dla zakładów utylizacyjnych odbierających od rolników padłe zwierzęta. Za realizację systemu dopłat do unieszkodliwiania padłych zwierząt odpowiada Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Na stronie internetowej Agencji pod linkiem https://www.arimr.gov.pl/pomoc-krajowa/dofinansowaniekosztow-utylizacji-padlych-zwierzat-gospodarskich.html dostępny jest wykaz zakładów utylizacyjnych prowadzących przedmiotową działalność w poszczególnych województwach oraz dane kontaktowe tych przedsiębiorstw. Ponadto: A. Należy unikać kontaktu z padłymi świniami. Każdy fakt znalezienia padłej świni należy zgłosić do powiatowego lekarza weterynarii bezpośrednio albo za pośrednictwem lekarza weterynarii opiekującego się gospodarstwem lub właściwego miejscowo organu samorządu terytorialnego (wójta, burmistrza, prezydenta miasta). W celu uniknięcia przeniesienia na inne zwierzęta w sposób mechaniczny czynników zakaźnych wywołujących różne choroby, nie tylko ASF, należy przestrzegać podstawowych zasad ostrożności i higieny, w tym szczególnie: – nie pozwolić domowym zwierzętom na kontakt z padłymi świniami i dzikami, – w przypadku kontaktu z padłą świnią lub dzikiem należy jak najszybciej umyć ręce lub zdezynfekować środkiem na bazie alkoholu oraz oczyścić i zdezynfekować obuwie, – osoby postronne (tzn. osoby nie zajmujące się zawodowo zwierzętami lub leczeniem zwierząt w danym gospodarstwie), nie powinny wchodzić – zwłaszcza po kontakcie z padłą świnią lub dzikiem – do budynków inwentarskich w gospodarstwach, w których utrzymywane są świnie; należy stosować się ściśle do zaleceń służb weterynaryjnych na danym terenie. B. Ponadto osoby, które wyjeżdżają poza terytorium Unii Europejskiej (wyjazdy zagraniczne do państw trzecich nienależących do UE) muszą pamiętać, że nie wolno przywozić z państw nie będących członkami UE żadnej żywności pochodzenia zwierzęcego za wyjątkiem specjalnych produktów dietetycznych przeznaczonych na użytek własny lub małych dzieci. Informacje na temat ASF dostępne są na stronie internetowej Głównego Inspektoratu Weterynarii pod adresem www.wetgiw.gov.pl .
Opracowanie materiałów Marta Adamowicz
Pomoc dla producentów rolnych – przymrozki wiosenne
Rypińska AGRA 2017
9-10 września 2017 roku na terenie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Rypinie odbyła się Rypińska AGRA. Jest to impreza wystawienniczo-targowa, organizowana już po raz dwudziesty siódmy, której współorganizatorem jest KPODR w Minikowie – PZDR w Rypinie. O dużym, lokalnym znaczeniu imprezy świadczy fakt, iż w tym roku, mimo trudnych warunków pogodowych, przybyło ponad 120 firm, aby zaprezentować swoją ofertę.
W czasie dwóch dni na wystawie oprócz ciągników, maszyn i urządzeń rolniczych, które są bardzo chętnie oglądane przez zwiedzających, licznie prezentowano oferty producentów i sprzedawców pasz, środków ochrony roślin, nawozów oraz materiałów budowlanych. Można było zakupić drobne narzędzia, świeży miód oraz wzbogacić swój ogród, wybierając ciekawe rośliny ozdobne z bogatej oferty wystawców. Odbywały się też rozmowy, udzielano porad i informacji na stoiskach firm obsługujących rolnictwo. W pierwszym dniu, oprócz zwiedzania prezentowanych stoisk firm, można było obejrzeć występy zespołów artystycznych oraz zawody sportowe samorządowców. Samemu można też było zmierzyć się w biegach.
Drugi dzień – to przede wszystkim Dziękczynna Msza Święta na której dziękowano Panu Bogu za tegoroczne zbiory. Prezentowano piękne wieńce dożynkowe. Dzielono się chlebema w finale wręczono puchary, dyplomy i drobne upominki dla najlepszych gospodarstw z poszczególnych gmin powiatu rypińskiego. Wybrano gospodarstwa, które wyróżniają się osiągając wysokie wyniki produkcyjne, inwestują i przystosowują się do wymagań związanych z ochroną środowiska.
Tegoroczna AGRA wzbogacona była poprzez pokazy psów myśliwskich i ptaków łownych oraz występ Capelli Zamku Rydzyńskiego.
Pojawiły się też akcenty patriotyczne w postaci inscenizacji odtworzenia uroczystej przysięgi Legionów Polskich z 1797 r, na której, paradując na koniach, prezentowano piękne mundury z tamtych lat. Wieczorem, tłumnie przybyli widzowie oklaskiwali piękne dziewczyny, biorące udział w Wyborach Miss AGRA.
Tekst: Jolanta Tyburska Zdjęcia: Jolanta Tyburska, KPODR
Karolina Rębacz – Urząd Miasta Rypin
Bezpłatne szkolenie – Wsparcie na przystąpienie do systemów jakości
Zapraszamy na szkolenie KOWR pt: Wsparcie na przystąpienie do systemów jakości"
Szkolenie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (PROW 2014-2020) poddziałania 3.1.
Gdzie, kiedy:
Białystok – 15.12.2017 r – godz. 9.30 – Villa Tradycja ul. Włókiennicza 5
Bydgoszcz – 15.12.2017 r – godz. 9.30 – Bydgoskie Centrum Targowo – Wystawiennicze ul. Gdańska 187
Gorzów Wlkp. – 14.12.2017 – godz. 9.30 – Fado Hotel aleja Konstytucji 3 Maja 12
Kielce – 14.12.2017 r – godz. 9.30 – Hotel 365 Al. Na Stadion 365
Szczecin – 15.12.2017 r. – godz. 9.30 – Hotel Panorama ul.Radosna 60
Kraków – 15.12.2017 r – godz. 9.30 – Hotel Jordan ul. Długa 9, 31-147 Kraków
Lublin – 14.12.2017 – godz. 9.30 – Hotelu Restauracji FOCUS Al. Kraśnicka 80
Łódź – 14.12.2017 r. – godz. 9.30 – Hotel Mazowiecki 28 Pułku Strzelców Kaniowskich 53/57
Katowice – 14.12.2017 – godz. 9:30 – Hotel Senator, ul. 1 Maja 3
Olsztyn – 15.12.2017 – godz. 9.30 – Manor Hotel ul. Kanarkowa 47
Opole – 15.12.2017 r – godz. 9.30 – HOTEL MERCURE ul. Krakowska 57/59
Poznań – 14.12.2017 – godz. 9.30 – Collegium Da Vinci ul. Gen. T. Kutrzeby 10
Gdańsk – 14.12.2017 r – godz. 9.30 – Restauracja nad Potokiem ul. Morska 4
Rzeszów – 14.12.2017 – godz. 9.30 – Hotel Rzeszów Al. J. Piłsudskiego 44
Warszawa – 15.12.2017 r – godz. 9.30 – Hotel Poleczki ul. Poleczki 40A (wjazd od ul. Galopu 7)
Wrocław – 14.12.2017 – godz. 9.30 – Novotel & ibis Wrocław Centrum ul. Powstańców Śląskich 7-7b
Zakres:
W trakcie dwugodzinnego spotkania otrzymasz od eksperta szczegółowe informacje, jak w prosty sposób ubiegać się o refundację części kosztów kwalifikowalnych na poprawę konkurencyjności producentów rolnych. Pełne wsparcie merytoryczne, możliwość nawiązania kontaktów biznesowych, dyskusje przy kawie i poczęstunku.
Grupa docelowa:
rolnicy i ich grupy, przedsiębiorcy sektora rolnego i rolno-spożywczego, instytucje doradcze i obsługa przedsiębiorców rolnych, przedstawiciele jednostek samorządu terytorialnego i administracji rządowej, szkolnictwa o profilu rolniczym.
Szczegóły i formularze zgłoszeniowe: https://mrucon-group.com/prow/
Szkolenie ma charakter otwarty i jest bezpłatne
Zapisy: szkolenie.prow2020@gmail.com
Nie zwlekaj, zapisz się już dziś!
Więcej informacji:
MruCon Group Sp. z o.o.
Marta Makowska, tel. 665 680 248
Sandra Kokocińska, tel. 607 605 043
Katarzyna Szymańska, tel. 665 066 420
Wyjazd studyjny – od bacówki do fabryki, dobre praktyki
„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie”,
,,Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi”,
„Operacja wspófinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Krajowej Sieci Obszar ów Wiejskich Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020”
Projekt opracowany przez Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie
A gdyby tak rzucić wszystko i pojechać w Bieszczady…
czyli ,,Wyjazd studyjny – od bacówki do fabryki, dobre praktyki”
W dniach 29 sierpnia do 2 września 2017 r. odbył się wyjazd studyjny do województwa podkarpackiego. Był to projekt ogólnopolski obejmujący 5 województw: kujawsko-pomorskie, pomorskie, warmińsko-mazurskie, wielkopolskie oraz podkarpackie. Uczestnikami byli reprezentanci ze świata nauki, ośrodków doradztw rolniczych, regionalnych związków hodowców owiec i kóz oraz hodowcy.
Uczestnicy wyjazdu odwiedzili Zakład Doświadczalny Instytutu Zootechniki PIB Chorzelów, gdzie zostali ciepło powitani przez pracowników Zakładu jak i samego Prezesa Jerzego Fijała. Odbyło się szkolenie, podczas którego została przedstawiona działalność Instytutu i zaprezentowana część związana z małymi przeżuwaczami – ich alternatywnym zastosowaniem oraz przedstawione zostały najnowsze wyniki badań, prowadzone przez Instytuty Zootechniki (materiały do pobrania znajdują się na stronie). Później zwiedzono Instytut Zootechniki, gdzie pokazana została owca rasy świniarka, bardzo odporna na choroby w szczególności na kulawkę, dzięki temu może być wykorzystana do spasania na terenach podmokłych w całym kraju.
W kolejnych dniach hodowcy ugościli przybyłych w swoich domach i oprowadzali po gospodarstwach. Były to gospodarstwa zarówno owczarskie jak i koźlarskie w miejscowościach: Lutowiska (gdzie uczestnicy zostali dodatkowo powitani przez przedstawicieli Podkarpackiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Boguchwale), Osławice, Mszana oraz Dębowiec. Hodowcy chętnie dzielili się swoją wiedzą i doświadczeniami a producenci serów częstowali serami własnej produkcji. W restauracji Trafunek w Dębowcu można było spróbować wielu dań z mięsa owczego, uczestnicy byli zachwyceni różnorodnością i smakowitością potraw. Hodowcy opowiadali również o swoich problemach związanych z hodowlą zwierząt – głównymi problemami w województwie podkarpackim jak i w innych województwach są problemy z ubojem zwierząt na własne potrzeby, dodatkowo na górzysto-leśnych terenach istnieje problem drapieżników a mianowicie wilków, które z jednej strony wyłapują najsłabsze osobniki ale też i jagnięta.
Celem wyjazdu studyjnego jest promowanie hodowli małych przeżuwaczy oraz promocja produkcji serowarskiej i produktów z mięsa owczego i jagnięcego. Pokazane praktyki promowały jakość życia na wsi i promowały wieś jako miejsce do życia i rozwoju zawodowego. Znacząco ułatwiły transfer wiedzy między samymi uczestnikami jak i pracownikami Instytutu Zootechniki i hodowcami z województwa podkarpackiego. Upowszechniona została wiedza w zakresie innowacyjnych rozwiązań w hodowli małych przeżuwaczy przez doktorów z Instytutu Zootechniki podczas szkolenia w Chorzelowie. Hodowla owiec może mieć zastosowanie w wielu dziedzinach życia. Wełna może być użyta jako materiał izolacyjny w budownictwie zamiast waty szklanej czy styropianu, dodatkowo owce mogą być wypasane na wałach przeciwpowodziowych, chronią bioróżnorodność gatunkową na użytkach zielonych i eliminują niepożądane rośliny. Z naukowego punktu widzenia zostały przedstawione jako model badań medycznych; dzięki budowie anatomicznej i fizjologii niektórych narządów są modelem badawczym wykorzystywanym w kardiologii, ortopedii, chirurgii jamy brzusznej i chirurgii ogólnej.
Założone cele zostały spełnione, zdobyta wiedza przysłuży się uczestnikom z odmiennych województw a niezapomniane podkarpackie widoki, smak kozich serów, jagnięciny i życzliwość tamtejszych ludzi pozostanie w pamięci ludzi na długo.
Tekst, foto: Anna Mońko, KPODR Minikowo
Foto: Marta Adamowicz KPODR, Krystyna Plata PODR, Anna Mońko KPODR
Historia zakładu doświadczalnego IZ PIB Chorzelów Sp. z o.o. Stanisława Kuczera prezentacja
Hodowla owcy rasy świniarka Daniel Panek prezentacja
aspekty chowu i hodowli owiec Anna Jarzynowska prezentacja
Alternatywne wykorzystanie owiec Jacek Sikora prezentacja
Autokar w Minikowie
Hotel w Mielcu
W oczekiwaniu na odjazd
Szkolenie w Chorzelowie
Prezes Instytutu Zootechniki w Chorzelowie – Jerzy Fijał
Szkolenia ciąg dalszy
Owczarnia w Chorzelowie
Owczy pęd świniarek
Uczestnicy przed Instytutem Zootechniki w Chorzelowie
Odwiedziny w pierwszym gospodarstwie u Pani Renaty Kozdęby hodowczyni owiec czarnogłówek
Odwiedziny w drugim gospodarstwie u Państwa Dal produkujących sery kozie
Zagroda edukacyjna
Odwiedziny w trzecim gospodarstwie u Państwa Maziejuków produkujących sery kozie…
….. gdzie były piękne widoki
Własciciel trzeciego gospodarstwa Wawrzyniec Maziejuk
Odwiedziny w czwartym gospodarstwie u Państwa Mroczków posiadających owce mieszańce
Chwila wytchnienia podczas intensywnej podróży
Degustacja serków kozich
Koźlarnia
Owcze sery i bacówka
Sery owcze jak widać cieszą się dużym zainteresowaniem
Skórki owcze na tle panoramy bieszczadzkiej
Zagroda serowa
Odwiedź portal KSOW – www.ksow.pl
Zostań Partnerem Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich.
XV Powiatowy Dzień Kukurydzy w Rypinie
Już po raz piętnasty rolnicy spotkali się na Powiatowym Dniu Kukurydzy, który corocznie odbywa się w innym gospodarstwie w innej gminie powiatu rypińskiego. W tym odbyło się w ostatni czwartek sierpnia. Poletko demonstracyjne zostało przygotowane w miejscowości Pręczki (gmina Rogowo). Pogoda tego dnia wyjątkowo dopisała. Na polowe warsztaty przybyła liczna grupa zainteresowanych tematem rolników.
Zgromadzeni na spotkaniu rolnicy mieli okazję wysłuchać specjalistycznego wykładu na temat „Zakiszacze – produkty poprawiające efektywność żywienia bydła mlecznego”, który wygłosił Marcin Wojcieszek z BIOMIN Polska. Prelegent podzielił się wiedzą jak przygotować i zadbać o kiszonkę, aby nie stracić jej najważniejszych wartości nie tylko na etapie zakiszania, ale również w tracie przechowywania.
XV Powiatowy Dzień Kukurydzy to doskonała okazja dla rolników uprawiających kukurydzę do spotkania z przedstawicielami ośrodków hodowlanych, zapoznania się z materiałami edukacyjnymi jak również możliwość uzyskania doradztwa na temat technologii uprawy i ochrony tej rośliny. Na przygotowanym polu zaprezentowane zostały 42 odmiany z 8 firm oferujących nasiona kukurydzy (RAGT, Syngenta, Pionner, Saaten-Union, HR Smolice, KWS, Euralis, FarmSaat). Ochroną roślin zajęła się firma Bayer. W dalszej części spotkania przedstawiciele poszczególnych firm nasiennych omówili charakterystykę konkretnych mieszańców kukurydzy wysianych na poletkach. Eksperci zapoznali słuchaczy z nowościami odmianowymi oraz udzielali porad odnośnie doboru wczesności odmiany w zależności od kierunku jej użytkowania. Plantatorzy kukurydzy mogli sprawdzić dojrzałość ziarna, wielkość i ukształtowanie kolb oraz porównać wzrost i rozwój poszczególnych odmian.
Bezpośredni nadzór nad uprawą kukurydzy, pielęgnacją poletek oraz sprawami organizacyjnymi zajęli się pracownicy PZDR w Rypinie. Po zakończeniu części warsztatowej uczestnicy pokazu kontynuowali spotkanie przy wspólnym posiłku zorganizowanym dzięki wsparciu głównego sponsora, którym od lat jest Spółdzielnia Mleczarska ROTR w Rypinie, a także działających w branży rolniczej firm: Ampol-Merol, Narolco oraz wcześniej wymienionych firm nasiennych.
Tekst Karolina Więcławska,
fot. Agnieszka Szczepańska, Jolanta Tyburska,
Grzegorz Podszucki, Jarosław Puciński
Kujawsko-Pomorski Ośrodek
Doradztwa Rolniczego