Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie

Spotkanie grupy roboczej w projekcie Farmwell

1 lutego odbyło się drugie spotkanie grupy roboczej w projekcie Farmwell. Odbyło się ono w formie hybrydowej, część stacjonarna miała miejsce w Centrum Transferu Wiedzy i Innowacji w Minikowie.

Uczestników powitał, a także poprowadził całe spotkanie, dyrektor KPODR w Minikowie, dr Ryszard Kamiński. Podsumowanie raportu nt. problemów rolników (opracowanego w ramach projektu) przedstawił dr Adam Czarnecki, profesor IRWiR PAN. Dalszą część spotkania stanowiły prezentacje wybranych innowacji społecznych oraz dyskusja na temat ich przydatności z perspektywy rolników. Przedstawione innowacyjne projekty, związane z jakością życia na obszarach wiejskich, to:

  1. Opieka w zagrodzie – gospodarstwa opiekuńcze w woj. kujawsko-pomorskim  (Prezentacja: Aleksandra Bielińska, główny specjalista KPODR i kierownik działu ROW) http://www.opieka.kpodr.pl/pl/front/o-projekcie-opieka-z-zagrodzie/
  2. Samodzielnie (nie samemu) – wspieranie osób z niepełnosprawnością w powiecie tucholskim w gospodarstwach opiekuńczych (Prezentacja: Justyna Lesiewicz, starszy specjalista KPODR) https://row.kpodr.pl/index.php/2020/06/02/samodzielnie-nie-samemu-wznawiamy-dzialanie/
  3. Innowacyjny model współpracy producentów rolnych w ramach krótkich łańcuchów dostaw (Wiejska e-skrzynka) https://wiejskaeskrzynka.pl/ (Prezentacja: Beata Chełminiak, starszy specjalista KPODR)
  4. Hospicjum Proroka Eliasza – domowe hospicjum na obszarach wiejskich z Podlasia https://hospicjumeliasz.pl/dac-to-czego-naprawde-potrzeba/ (Prezentacja: dr Sylwia Michalska)

W toku dyskusji udało się wyłonić innowacje, które będą poddane dalszej analizie i praktycznemu testowaniu, są to: Samodzielnie (nie samemu) oraz Hospicjum Proroka Eliasza.

Głównymi kryteriami oceny były: stopień użyteczności, możliwość upowszechnienia oraz wpływ na życie rolników.

Dziękujemy wszystkim prelegentom oraz uczestnikom!

Anna Kaszkowiak
KPODR w Minikowie

image_print

XIV Forum Producentów Rzepaku i Roślin Białkowych – podsumowanie

Jakie rośliny oleiste uprawiać w ramach Europejskiego Zielonego Ładu: rzepak, soję czy słonecznik? Na to pytanie szukaliśmy odpowiedzi podczas XIV Forum Producentów Rzepaku i Roślin Białkowych, które odbyło się 26 stycznia 2022 r. w Centrum Transferu Wiedzy i Informacji im. Leona Janty-Połczyńskiego w Minikowie. Organizatorami wydarzenia byli Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie (KPODR), Krajowe Zrzeszenie Producentów Rzepaku i Roślin Białkowych (KZPRiRB) oraz Polskie Stowarzyszenie Producentów Oleju (PSPO). Jak podkreślił w trakcie otwarcia Ryszard Kamiński – Dyrektor KPODR, o ważności tematu przewodniego Forum świadczyła frekwencja uczestników. W wydarzeniu wzięło udział 350 osób, z czego 300 uczestniczyło w formie zdalnej.

Europejski Zielony Ład przez najbliższe lata zdeterminuje działania rolników związane z uprawą roślin oleistych i białkowych. Ważne jest zatem, aby realny kształt rozwiązań prawnych związanych z ochroną środowiska był dla rolników do zaakceptowania.

Podczas Forum przekazano podziękowania dla prof. dr hab. Marka Mrówczyńskigo z Instytutu Ochrony Roślin – PIB w Poznaniu za współpracę i realizację działań umożliwiających przedłużenie możliwości stosowanie zapraw nasiennych, co przyczyniało się do utrzymania powierzchni uprawy rzepaku w Polsce.

Następnie głos zabrał Jan Krzysztof Ardanowski, Poseł na Sejm RP, Przewodniczący Rady ds. Rolnictwa i Obszarów Wiejskich przy Prezydencie RP. Wskazał on, że obowiązkiem osób i instytucji odpowiedzialnych za rolnictwo jest znalezienie takich rozwiązań, które nie spowodują drastycznych strat w polskim rolnictwie. Podkreślił także konieczność znalezienia odmian odpornych na różnego rodzaju patogeny oraz odmian dobrze plonujących w polskich warunkach, tak aby nie doszło do spadku produkcji żywności.

Podejście Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi do założeń Europejskiego Zielonego Ładu, w kontekście rozwoju rolnictwa i zapewnienia Polsce bezpieczeństwa żywnościowego zaprezentowała Nina Dobrzyńska – Dyrektor Departamentu Klimatu i Środowiska. Pani Dyrektor w swoim wystąpieniu powołała się na informacje przekazane przez Komisarza Unii Europejskiej do spraw rolnictwa Janusza Wojciechowskiego podczas posiedzenia Senackiej Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Komisarz zaznaczył, że EZŁ w rolnictwie największe wymagania stawia przed krajami Europy Zachodniej, w której jest największa intensyfikacja produkcji rolnej. Zwrócił też uwagę, że w ciągu ostatnich 10 lat ubyło w Unii Europejskiej około 4 mln gospodarstw, a EZŁ ma temu przeciwdziałać. Wskazała również na znaczenie uprawy rzepaku i roślin bobowatych w realizacji wyzwań unijnych strategii jak również na korzystanie doradztwa oraz z osiągnięć hodowli roślin i doświadczalnictwa.

W dalszej części spotkania głos zabrał prof. dr hab. Marek Mrówczyński, który wskazał na rosnące znaczenie uprawy soi i słonecznika w Polsce. Podkreślił jednak, udział powierzchni rzepaku w strukturze upraw. Przedstawiając przyszłościowe kierunki w ochronie oleistych podkreślił znaczenie integrowanej produkcji roślin oraz rolnictwa precyzyjnego, które jest sposobem na optymalizację wykorzystania środków ochrony roślin. Omawiając nie chemiczne metody ochrony roślin Profesor zwrócił uwagę na takie elementy jak: odpowiedni płodozmian i agrotechnikę, wykorzystywanie kwalifikowanego materiału siewnego oraz odmian odpornych i tolerancyjnych na agrofagi, zrównoważone nawożenie jak również ochronę organizmów pożytecznych i zapylaczy. Zaznaczył także znaczącą rolę doradztwa we wdrażaniu integrowanej ochrony roślin i innowacji w agrotechnice. Wskazał na wzrost zagrożenia presją chwastów, chorób i szkodników w uprawie rzepaku, soi i słonecznika, szczególnie w ujęciu wzrostu areału uprawy tych dwóch ostatnich gatunków. Podkreślił, że zużycie środków ochrony roślin w Polsce jest niższe od średniej unijnej oraz przedstawił prognozy IOR-PIB w zakresie możliwości ograniczenia zużycia pestycydów. Możliwość tą uzależnił od rozwoju hodowli odpornościowej. Odniósł się także do ekoschematów zaplanowanych w Planie Strategicznym WPR i zwrócił uwagę na zbyt mały areał przewidziany do objęcia pomocą w ramach systemu Integrowanej Produkcji oraz biologiczną ochronę upraw. Wskazał jednocześnie na zbyt niską stawkę płatności w tym ostatnim ekoschemacie.

Kolejnym prezentującym był Paweł Kaczmarek – Członek Rady Fundacji Rozwoju Rolnictwa „Terra Nostra”, której zadaniem jest promowanie i szerzenie praktyk w zakresie rolnictwa regeneracyjnego. W swoim wystąpieniu podkreślił jak cennym czynnikiem wytwórczym w rolnictwie jest gleba, prezentując zrównoważony system zarządzania jej zasobami, szczególnie w kontekście wykorzystania metod biologicznych. Jak podkreślił, gleba to swoistego rodzaju ocean życia, ponieważ w 1 g zdrowej gleby znajduje się 1 mld bakterii tzn. około 3 tony na hektarze. W dalszej części prelegent zaprezentował uwarunkowania agrotechniczne uprawy rzepaku, soi i słonecznika również w ujęciu płodozmianu. Wskazał także na konieczność stosowania mieszanek międzyplonów przed uprawą soi i słonecznika.

Kolejnym punktem programu była dyskusja panelowa. Prowadził ją Adam Stępień – Dyrektor Generalny PSPO. W debacie uczestniczyli: Juliusz Młodecki – Prezes Zarządu KZPRiRB, Janusz Łojewski – Prezes Zarządu Agrolok, dr hab. Roman Kierzek – prof. IOR-PIB w Poznaniu, dyrektor IOR-PIB oraz Przemysław Szubstarski – Prezes Zarządu Corteva Agriscience Poland Sp. z o.o.

Rozmawiano o trendach uprawy rzepaku, soi i słonecznika. Pan Młodecki wskazał, że w Polsce powoli zbliżamy się do górnej granicy racjonalnej powierzchni uprawy rzepaku, która wg niego wynosi 1,1-1,2 mln ha. Cały czas rośnie zainteresowanie uprawą soi i słonecznika, w wartościach bezwzględnych nie jest on może spektakularny, natomiast w ujęciu procentowym jest znaczący. Zdaniem prezesa Młodeckiego rzepak w najbliższych latach będzie miał dominującą rolę na rynku roślin oleistych, ze względu na jakość oleju, jak również na ogromną rolę jaką pełni on na rynku biopaliw oraz – jako źródło śruty i makuchu – na  rynku paszowym. O szansach na rozwój uprawy soi mówił także Janusz Łojewski. Wskazywał na duże szanse na wzrost areału uprawy soi jak i jej plonowania. Podkreślił znaczenie tej rośliny jako źródła białka paszowego. O trendach przy doborze odmian rzepaku mówił w dalszej części dyskusji Przemysław Szubstarski. Wymieniał poziom plonowania oraz wartość zaolejenia jako kluczowe parametry decydujące o wyborze danej odmiany. Wskazał na wprowadzenie odmian tolerancyjnych na zgniliznę twardzikową, co zapewnia wzrost plonów przy wszystkich systemach ochrony. Jako kolejny w dyskusji głos zabrał Roman Kierzek przedstawiając znaczenie odmian tolerancyjnych na czynniki biotyczne i abiotyczne. Wskazywano także na konieczność dopłat do kwalifikowanego materiału siewnego cechującego się wyższą tolerancją na choroby i szkodniki, co pozwoli na zmniejszenie liczby wykonywanych zabiegów ochronnych. Rozmawiano także o samowystarczalności białkowej kraju oraz o konieczności wprowadzenia narodowego celu wskaźnikowego określającego wykorzystanie surowców non GMO w produkcji pasz. Temat ten poruszany był także przez uczestników czatu. Podkreślono ponadto konieczność nowelizacji ustawy o funduszach promocji artykułów rolno-spożywczych, tak aby umożliwić promocję uprawy i produktów przerobu słonecznika w ramach Funduszu Promocji Roślin Oleistych.

Na podstawie przebiegu dyskusji toczącej się podczas XIV Forum Producentów Rzepaku i Roślin Białkowych sformułowano wnioski i rekomendacje dla rozwoju uprawy roślin oleistych i białkowych w Polsce w dobie wyzwań Europejskiego Zielonego Ładu:

  1. Wprowadzenie dopłat to kwalifikowanego materiału siewnego odmian roślin tolerancyjnych na czynniki biotyczne i abiotyczne.
  2. Zwiększenie dopłat na biologiczną ochronę roślin i integrowaną produkcję.
  3. Zwiększenie powierzchni ekoschematów na rośliny oleiste cenne dla płodozmianu.
  4. Przyspieszenie i uproszczenie prac nad rejestracją ŚOR dopuszczonych do stosowania w uprawie soi i słonecznika.
  5. Przyjęcie od 3 do 5 letniego okresu przejściowego dla osiągnięcia 50% udziału krajowych źródeł białka w produkcji pasz. Wyróżnikiem powinien być udział pasz bez GMO.
  6. Racjonalne podejście do kwestii wycofywania ŚOR.
  7. Edukacja rolników w celu stosowania nowych technologii w rolnictwie i wdrażania technologii innowacyjnych.

Tekst: Dawid Skotnicki
Foto: Marzena Zwiewka
KPODR w Minikowie

 

  

 

image_print

Ułatwieniach w prowadzeniu handlu przez rolników

Z dniem 1 stycznia 2022 roku weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2021 r. o ułatwieniach w prowadzeniu handlu w piątki i soboty przez rolników i ich domowników (Dz. U. 2021 poz. 2290). Nowe przepisy mają zachęcić rolników do sprzedaży swoich produktów w wyznaczonych miejscach, co ma zwiększyć dochody gospodarstw rolnych. Celem ustawy jest zwiększenie dostępności klientów do produktów z gospodarstw rolnych. Ustawa określa ułatwienia w prowadzeniu handlu w wyznaczonych miejscach, gdzie rolnicy i domownicy zwolnieni są z opłaty targowej.  Według ustawy to rada gminy wyznacza miejsce, w którym będą sprzedawane produkty rolne lub spożywcze oraz wyroby rękodzieła wytworzone w gospodarstwie rolnym. Rada gminy jest odpowiedzialna za uchwalenie regulaminu określającego zasady prowadzenia handlu w piątki i soboty przez rolników i ich domowników na obowiązkowo wyznaczonych miejscach.

W regulaminie rada gminy określa:
• do kogo jest kierowany regulamin – tylko i wyłącznie do rolników i domowników,
​• w jakich godzinach może być prowadzony handel na targowisku,
​• jakie zasady obowiązują na wyznaczonym targowisku, jak postępować z odpadami, gdzie znajdują się toalety,
​• lokalizację oraz powierzchnię tego miejsca,
​• czy rolnicy z innych gmin mogą również korzystać z targowiska,
​• że tylko rolnicy powinni sami bądź z pomocą domowników sprzedawać swoje produkty na targowisku, zabronione jest sprzedawanie produktów przez inne osoby,
​• jak zamierzają sprawdzać czy z targowiska korzysta rolnik,
​• do kogo należy się zgłosić, aby móc skorzystać ze sprzedaży bez opłat na targowisku.

Nowa ustawa wprowadza ułatwienia w handlu dla rolników oraz domowników, jednak należy zaznaczyć, że to producent żywności odpowiada za bezpieczeństwo zdrowotne produkowanej i sprzedawanej żywności. Założenia zawarte w ustawie wymagają zaangażowania gminy, która odpowiedzialna jest za znalezienie dla ww. osób miejsca do prowadzenia handlu np. na dotychczasowym targowisku, bądź na wyznaczonym obszarze, dlatego warto przeanalizować regulamin targowiska i stworzyć na jego podstawie regulamin dla rolników i domowników korzystających z ułatwień podczas handlu w piątki i soboty. Pozwoli to rolnikom sprzedawać swoje produkty bez opłat za stanowiska, a mieszkańcom kupować wyroby dobrej jakości bez pośredników.

tekst: Magdalena Kulus
zdjęcie źródło: www.istockphoto.com

image_print

Wydawnictwa 2020

 

Tytuł

Autor

 

Wydawnictwo
w formacie PDF
(do pobrania)

Konserwanty w żywności
– co powinniśmy wiedzieć
Maria Grabczyńska

konserwanty
_w_zywnosci

Dobre sąsiedztwo roślin
– praktyczne porady
Joanna Szczęsna dobre sasiedztwo roslin uzupelnione
Gospodarka odpadami
w gospodarstwie rolnym
– obowiązki wobec BDO
Joanna Szczęsna gospodarka_odpadami
Rolnictwo ekologiczne w partnerstwie z naturą Agnieszka Dobosz-Idzik rolnictwo ekologiczne_pdf
W trosce o środowisko Ilona Oleś w trosce o srodowisko
Zadrzewienia
w krajobrazie rolniczym
Karina Wroniecka zadrzewienia w krajobrazie rolniczym_pdf
Wypalaniu traw mówimy NIE Natalia Czyżewska – Suchoń wypalanie traw
NATURA W OBIEKTYWIE – PROMOCJA WALORÓW PRZYRODNICZYCH WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO Natalia Czyżewska – Suchoń natura w obiektywie
Konsumencie przekonaj się do wieprzowiny   konsumencie przekonaj sie do wieprzowiny

Centrum transferu wiedzy i innowacji
im. Leona Janty-Polczyńskiego

   
image_print

Nawożenie upraw, gdy są wysokie ceny nawozów, jest trudne

Co się stało z cenami jesienią 2021 roku wszyscy wiemy. Rosnące ceny gazu i innych paliw pociągnęły za sobą wzrost kosztów produkcji nawozów mineralnych. Tak się składa, że właśnie gaz jest bardzo ważnym czynnikiem biorącym udział w ich produkcji. Gdy do tego doda się inflację oraz wzrost kosztów pracy mamy odpowiedź na pytanie, dlaczego tak się stało. Jednak aby produkować płody rolne i osiągać wysokie plony dobrej jakości każdy rolnik musi stosować nawozy, gdyż nasze gleby nie są w stanie z własnych zasobów zabezpieczyć pokarmu dla wysokich plonów. Jak w związku z tym powinien zachować się rolnik? Jakie działania będą racjonalne? Aby na to odpowiedzieć, trzeba przypomnieć sobie kilka podstawowych zasad nawożenia.

Po pierwsze – należy uregulować kwasowość gleby (pH), aby nawożenie pozostałymi składnikami było efektywne. Regulacja odczynu gleby jest podstawowym warunkiem efektywnego nawożenia w każdych warunkach, tym bardziej, gdy często wiosną i latem brakuje wody. Zarówno zbyt niskie, jak i zbyt wysokie zakwaszenie gleby zmniejsza dostępność składników pokarmowych dla roślin (uwstecznianie, immobilizacja składników). Zbyt duże zakwaszenie hamuje rozwój systemu korzeniowego i penetrację gleby, wskutek czego ogranicza pobieranie składników pokarmowych przez rośliny i zwiększa ryzyko strat niepobranych przez rośliny składników nawozowych (wymywanie, erozja, odparowanie. Przy nadmiarze wapnia łatwo wchodzi ono w reakcje z innymi pierwiastkami, przez co blokuje pobieranie ich przez rośliny (np. fosfor).

Uwaga! Nie każda gleba powinna mieć pH na poziomie 7. Każdy typ gleby ma swój optymalny poziom kwasowości (tabela 1) i do takiego poziomu należy doprowadzić.
 

Tabela 1. Potrzeby wapnowania gleb mineralnych (wg Czuba)
Ocena potrzeb
wapnowania

Kategorie  agronomiczne gleb ornych  
pH w KCl

Użytki zielone

 

bardzo lekka

lekka

średnia

ciężka

gleby mineralne

gleby organiczne

konieczne

do 4,0

do 4,5

do 5,0

do 5,5

do 5,0

do 4,0

potrzebne

4,1 – 4,5

4,6 – 5,0

5,1 – 5,5

5,6 – 6,0

5,1 – 5,5

4,1 – 4,5

wskazane

4,6 – 5,0

5,1 – 5,5

5,6 – 6,0

6,1 – 6,5

5,6 – 6,0

4,6 – 5,0

ograniczone

5,1 – 5,5

5,6 – 6,0

6,1 – 6,5

6,6 – 7,0

   

zbędne

od 5,6

od 6,1

od 6,6

od 7,1

   


W tym miejscu trzeba przypomnieć, że jeśli mamy glebę bardzo lekką piaszczystą o pH 5,6 i więcej, to zwapnowanie takiej gleby jest błędem prowadzącym do dużych strat. Wolne jony wapnia będą blokować fosfor i potas, a nawozy będą nieefektywne. Dotyczy to praktycznie każdego typu gleb, ale na wyższym poziomie pH, dlatego w tabeli pokazano to jako nawożenie zbędne.

Trzeba też przypomnieć, że każdy gatunek rośliny ma inną tolerancję w stosunku do pH gleby, dlatego w płodozmianie powinniśmy uprawiać te gatunki, dla których nasza gleba jest najbardziej odpowiednia.
 

Roślina uprawna

Odczyn

ZBOŻA

pszenica

5,5 – 7,5

żyto

4,0 – 6,5

pszenżyto

5,0 – 7,0

jęczmień

6,0 – 7,5

owies

4,5 – 6,0

kukurydza

5,5 – 7,0

gryka

5,0 – 6,5

 

OKOPOWE

burak cukrowy

6,0 – 7,5

ziemniak

4,0 – 6,5

 
PRZEMYSŁOWE

rzepak

5,5 – 7,5

len

5,5 – 6,5

konopie

6,5 – 7,5

tytoń

6,5 – 7,0

 
STRĄCZKOWE

soja

6,0 – 7,0

łubin żółty

4,0 – 6,0

bobik, fasola, groch, łubin biały

6,0 – 7,5

 

MOTYKOWATE, TRAWY

seradela

4,5 – 6,5

lucerna

6,0 – 7,5

koniczyna czerwona

5,5 – 7,0

koniczyna biała

5,0 – 6,5

trawy

5,5 – 7,0


Przypominam, że im słabsza gleba, tym bardziej należy uprawiać w płodozmianie rośliny o większej tolerancji na niskie pH gleby. Efektywność nawożenia będzie większa.

Po drugie – jednym z najważniejszych warunków uzyskiwania wysokich plonów zbóż jest zapewnienie roślinom komfortowego, czyli stałego dostępu do wszystkich niezbędnych składników pokarmowych wtedy, gdy roślina ich potrzebuje, zwłaszcza w okresach krytycznych – czyli w momentach przechodzenia z jednej fazy do drugiej. Warunkami najważniejszymi, aby to osiągnąć są – woda i wystarczająca ilość przyswajalnych form tych składników w glebie dokładnie w tym momencie, gdy są one potrzebne. Mając to na uwadze najważniejsze dla rolnika jest uzupełnienie brakujących w glebie podstawowych składników nawozowych, takich jak fosfor, potas, magnez i wapń. Trzeba więc zbadać glebę, zaplanować plon rośliny, którą będziemy wysiewać i wtedy dopiero zaplanować nawożenie tak, aby bilans nie był ujemny dla tych wszystkich składników. Jednak wzrost cen mocno nam ogranicza możliwości i czasami nie jesteśmy w stanie zastosować tyle nawozów, ile wynika z założonego plonu. Dlatego najrozsądniejszym rozwiązaniem jest obniżenie założonego plonu do poziomu, jaki jesteśmy w stanie zabezpieczyć. Dzięki temu mamy pewność, że nasze nawożenie będzie w pełni efektywne i nie będzie pogarszać deficytu składników w glebie dla następnych roślin. Takie podejście nie oznacza, że plon będzie dużo niższy niż zakładaliśmy – może czekać nasz miła niespodzianka – z praktyki wiemy, że im gleba w lepszej kulturze i bardziej żyzna, tym bardziej prawdopodobny jest dodatkowy wzrost plonowania w korzystnych warunkach pogodowych. Najgorszą decyzją będzie zaniechanie nawożenia jakimś składnikiem, a w to miejsce np. zachowanie czy zwiększenie nawożenia azotem. To prowadzi do ewidentnych strat zarówno w plonie, jak i jego jakości oraz pogarsza efektywność.


Po trzecie – to gleba jest podstawowym źródłem pożywienia dla roślin (pojemność wodna i pojemność sorpcyjna gleb to wskaźniki jej żyzności), dlatego należy przede wszystkim o nią zadbać. To oznacza, że podobnie jak nasi dziadkowie, którzy przypominam – nie mieli dostępu do nawozów  mineralnych – musimy zadbać o glebę naturalnymi metodami, a więc płodozmian, poplony, nawozy organiczne – podstawą nawożenia. Tak więc, słoma czy inne resztki po zbiorach roślin uprawnych powinny zostać zagospodarowane na polach, na których zostały wyprodukowane. Poplony i międzyplony powinny na stałe wejść do płodozmianów. Rośliny poplonowe powinny być wysiewane w mieszankach z roślin łatwo i szybko rozkładających się po ich przemarznięciu czy mechanicznym zniszczeniu. Szczególnie ważne i dobre jest, jeśli wśród takiej mieszanki będą rośliny bobowate. Oczywiście składniki pokarmowe z tych roślin nie będą natychmiast dostępne, ale systematycznie stosowane stanowią bazę tworzącego się humusu, który jest podstawą dla pojemności sorpcyjnej gleb, im go więcej – tym pojemność sorpcyjna i pojemność wodna większe.


 
 
   


Stosowanie zbilansowanego nawożenia organicznego i mineralnego, resztki pożniwne i poplony w płodozmianie stanowią podstawę utrzymania zdolności sorpcyjnej gleb, a także poprawiają zdolności utrzymania wody.
 

Przypominam – nawożenie azotem (dotyczy wszystkich nawozów zawierających azot) jest możliwe w Polsce dopiero od 1 marca. Pozostałe nawozy można stosować wcześniej pod warunkiem, że gleba nie jest mokra, zamarznięta czy pokryta śniegiem. Fosfor, potas, magnez czy wapń (wapń jako uzupełnienie Ca, a nie jako regulator kwasowości) można zastosować także wiosną, kiedy tylko warunki na to pozwolą. Jeśli ktoś zrezygnował ze względu na koszty z nawożenia podstawowego ozimin jesienią można je uzupełnić wczesną wiosną na takim poziomie, na jaki nas stać zgodnie z zasadą pierwszą. Pod pozostałe rośliny stosujemy tradycyjnie jak zawsze przedsiewnie, albo łącznie z siewem przystosowanymi do tego celu siewnikami (kukurydza, buraki itp.).

 

Opracowanie.
Marek Radzimierski
Główny specjalista ds. zbóż  
KPODR w Minikowie O/Przysiek

Fot. archiwum KPODR

 

 

 

 

image_print

KRUS ogłasza III Ogólnopolski Konkurs dla Dzieci

Zapraszamy dzieci rolników ubezpieczonych w KRUS do udziału w III Ogólnopolskim Konkursie dla Dzieci na Rymowankę o Bezpieczeństwie w Gospodarstwie Rolnym pod hasłem „Bezpiecznie na wsi mamy, bo ryzyko upadków znamy”. Patronat Honorowy nad konkursem sprawuje Minister Edukacji i Nauki Przemysław Czarnek.

Konkurs jest organizowany w ramach działań na rzecz zmniejszenia liczby wypadków i chorób zawodowych rolników. Celem konkursu jest promowanie prawidłowych nawyków i zachowań dzieci na terenie gospodarstwa rolnego, a także popularyzowanie Wykazu czynności szczególnie niebezpiecznych, związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, których nie należy powierzać dzieciom poniżej 16 lat. Tegoroczna edycja przebiega pod hasłem „Bezpiecznie na wsi mamy, bo ryzyko upadków znamy” i służy upowszechnianiu wiedzy o zagrożeniach wypadkowych związanych z upadkami osób w gospodarstwach rolnych. Działanie jest częścią kampanii prewencyjnej „Rola rolnika, by upadku unikał”. 

W Konkursie mogą uczestniczyć dzieci urodzone w latach 2008–2011, których przynajmniej jeden z rodziców lub opiekun prawny podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników w okresie przyjmowania zgłoszeń do konkursu. 

Zadanie konkursowe polega na ułożeniu rymowanki (min. 4 wersy) popularyzującej sposoby ograniczenia ryzyka upadków osób w gospodarstwach rolnych. Kompletne zgłoszenie (rymowankę oraz wypełniony formularz zgłoszeniowy) należy przesłać w terminie do 15.03.2022 r. pocztą tradycyjną (liczy się data stempla pocztowego) lub elektroniczną na adres Oddziału Regionalnego KRUS, w którym podlega ubezpieczeniu rodzic/opiekun prawny dziecka. 

Na etapie wojewódzkim, który kończy się 22.04.2022 r., 3 najlepsze prace zostaną nagrodzone nagrodami rzeczowymi o wartości ok. 500 zł brutto oraz skierowane do oceny Centralnej Komisji Konkursowej, która spośród 48 prac nagrodzonych przez oddziały regionalne KRUS wybierze 20 najlepszych rymowanek. Ich autorzy otrzymają nagrody rzeczowe o wartości ok. 1 000 zł brutto. Gala podsumowująca zaplanowana jest na czerwiec 2022 roku.

Szczegóły w Regulaminie Konkursu

Załącznik nr 1 Formularz zgłoszeniowy do III Ogólnopolskiego Konkursu dla Dzieci na Rymowankę o Bezpieczeństwie w Gospodarstwie Rolnym

Zachęcamy uczestników Konkursu do zapoznania się z materiałami edukacyjnymi opracowanymi dla dzieci, które znajdują się pod linkiem: 

https://www.krus.gov.pl/aktualnosci/?tx_news_pi1%5Bnews%5D=3618&tx_news_pi1%5Bcontroller%5D=News&tx_news_pi1%5Baction%5D=detail&cHash=c154749f51f80da4e7eeb6af699e1292

W przypadku pytań prosimy o kontakt z  najbliższym OR KRUS (adresy OR) lub Biurem Prewencji, tel. (22) 592 64 10, e-mail: bp@krus.gov.pl. 

image_print

Utworzono Wojewódzką Radę Partnerstw Wodnych

Wojewoda Kujawsko-Pomorski Mikołaj Bogdanowicz powołał 12 stycznia 2022 r. Radę Partnerstw Wodnych. Celem spotkania było również budowanie sieci współpracy Lokalnych Partnerstw Wodnych (LPW) w województwie kujawsko-pomorskim.

Radę tworzy 24 partnerów, w szczególności są to: przewodniczący Partnerstw Wodnych  z 12 powiatów województwa Kujawsko-Pomorskiego, na obszarze których utworzono LPW (latach 2020 i 2021), ponadto do współpracy zaproszono przedstawicieli samorządów wszystkich szczebli: wójtów, burmistrzów, starostów, przedstawicieli: Związków Spółek Wodnych, Regionalnych Zarządów Gospodarski Wodnej w Bydgoszczy i Gdańsku, rolników, środowiska naukowego oraz instytucji i organizacji ze szczebla wojewódzkiego zaangażowanych w problematykę racjonalniej gospodarki wodnej.

W spotkaniu, które odbyło się w Kujawsko-Pomorskim Urzędzie Wojewódzkim w Bydgoszczy w formule hybrydowej, łącznie uczestniczyło 205 partnerów, 140 w formule online.

W swoim wystąpieniu Anna Gembicka Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi (MRiRW) i jednocześnie Pełnomocnik Rządu do spraw lokalnych inicjatyw społecznych przedstawiła działania MRiRW na rzecz aktywnej gospodarki wodnej w rolnictwie i na obszarach wiejskich.

Podkreśliła bardzo dobrą działalność KPODR w Minikowie w zakresie wyznaczania standardów i praktyk dla rolnictwa w tym też związanych z racjonalną gospodarską wodną.

Deklaruję – powiedziała Pani Wiceminister – wsparcie dla inicjatywy tworzenia Wojewódzkiej Rady Partnerstw Wodnych, gdyż ta idea współpracy różnych podmiotów zaangażowanych w sprawy wodne służy wypracowywaniu dobrego podejścia do rozwiązywania problemów.

Przemysław Daca, Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej –  Wody Polskie wsparł inicjatywę tworzenia Lokalnych Partnerstw Wodnych. Zapewnił o celowości i potrzebie wspólnych działań w zakresie racjonalnej gospodarski wodą.

Mikołaj Bogdanowicz, Wojewoda Kujawsko-Pomorski powołując uczestników na członków Rady Partnerstw Wodnych w województwie kujawsko-pomorskim, zaznaczył,  że  celem tworzonej Rady jest promowanie racjonalnego gospodarowania wodą oraz podejmowanie wspólnych inicjatyw na terenie Województwa dla zapewnienia wody dla rolników oraz mieszkańców obszarów wiejskich. Tym samym – powiedział Wojewoda –   uznajemy znaczenie Lokalnych Partnerstw Wodnych dla rozwiązywania problemów związanych  z infrastrukturą wodną i promowania racjonalnej gospodarki wodą w naszym, zagrożonym suszą, regionie. Należy włączyć wszystkie środowiska do wsparcia tej inicjatywy. Utworzenie Wojewódzkiej Rady Partnerstw Wodnych powinno być narzędziem do takiej współpracy. Mocno w to wierzę – podkreślił Wojewoda Bogdanowicz.

Ponadto o swoich doświadczeniach współpracy i potrzebie tworzenia Lokalnych Partnerstw Wodnych w Powiatach mówili członkowie Rady Partnerstw i zaproszeni goście. Podkreślali znaczeni i rangę inicjatywy, akceptację i chęć wspólnego działania, co w sposób szczególny dowartościowuje podejmowanie takich aktywności i wykonaną wspólnie  pracę przy wsparciu Kujawsko – Pomorskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Minikowie.

Strategiczne wyzwania dla Kujawsko-Pomorskiego  Ośrodka Doradztwa Rolniczego dotyczące wspierania rolników w gospodarowaniu wodą w gospodarstwie rolnym przedstawił Ryszard Kamiński Dyrektor Kujawsko Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie (KPODR).

O współdziałaniu Regionalnych Zarządów Gospodarki Wodnej w Bydgoszczy, Gdańsku, Poznaniu i Warszawie z Lokalnymi Partnerstwami Wodnymi w województwie kujawsko – pomorskim mówił Grzegorz Smytry dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Bydgoszczy RZGW Wody Polskie.

Przewodniczącym Rady Partnerstw Wodnych został Ryszard Zarudzki, Z-ca Dyrektora KPODR w Minikowie, a zastępcą – Grzegorz Smytry, Dyrektor RZGW Wody Polskie w Bydgoszczy.

Spotkanie było również formą podsumowania dotychczasowej aktywności Lokalnych Partnerstw Wodnych, ich tworzenia oraz perspektywy dla zadań do realizacji w najbliższym okresie. Jest to związane z tym, że zarówno Rada jak i Lokalne Partnerstwa Wodne (LPW) aktualnie są szansą na wzmocnienie racjonalnej gospodarki wodnej w województwie kujawsko – pomorskim. Po wręczeniu indywidualnych powołań na Członka Rady Partnerstw Wodnych w województwie kujawsko-pomorskim omawiano zagadnienia dotyczące m.in.: regulaminu funkcjonowania Rady, założenia, celów i zasad funkcjonowania inicjatywy. Stan i perspektywy rozwoju Lokalnych Partnerstw Wodnych w Województwie Kujawsko – Pomorskim. Omówiono opracowane przez Partnerstwa 10 Powiatowych Planów Wodnych. Omówiono rolę dokumentu, jego znaczenie dla lepszego zarządzania racjonalną gospodarką wodną w województwie.

Konferencja była rejestrowana, materiały  zostaną  udostępnione pod adresem: www.kpodr.pl

Zapraszamy na relację video:

 

Prezentacje do pobrania:

1-Lewandowski – Regulamin – Rada Partnerstw Wodnych

2-LPW prezentacja – Zarudzki

3-Lewandowski – PPW – Rada Partnerstw Wodnych

4-Kaminski – prezentacja

5-Smytry – prezentacja

image_print