Soja w województwach kujawsko-pomorskim i wielkopolskim….
„Soja w województwach kujawsko-pomorskim i wielkopolskim
– innowacyjne rozwiązania w uprawie i skarmianiu dla gospodarstw rolnych”
Okres realizacji operacji
od 18.05.2018 r. do 31.12.2019 r.
Cel operacji
Zwiększenie dochodów w gospodarstwach rolnych poprzez przedstawienie rolnikowi kompleksowej metodologii uprawy, nawożenia i ochrony konwencjonalnych odmian soi, wybranych w trakcie badań terenowych i charakteryzujących się najwyższą wydajnością i dostosowaniem do żywienia poprzez ekstruzję nasion oraz ich wykorzystanie w optymalnie zbilansowanych paszach stosowanych w żywieniu zwierząt. Jedną z możliwości tej operacji będzie analiza ekonomiczna opłacalności uprawy soi, jej ekstruzji i wykorzystania do skarmiania we własnym gospodarstwie rolnym na przykładzie trzody chlewnej i bydła mlecznego.
Podmioty wchodzące w skład grupy operacyjnej
- Przedsiębiorstwo Wielobranżowe lechpol Sp. z o. o. – Lider Konsorcjum Moja Soja
- Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie
- Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy im. J.J. Śniadeckich w Bydgoszczy
- Rolnicy: Ryszard Błaszkiewicz, Janusz Cieszyński, Maciej Kazek, Adam Styczyński, Aleksander Tadych.
Podsumowanie
Plonowanie odmian soi było zbliżone w trakcie badań, ale znacznie różniło się między poszczególnymi odmianami. W roku 2018 w czołówce uplasowały się odmiany: Comandor, Mayrika, Obelix, Abelina, Bohemians i Gasser – na poziomie od 2,06 do 2,41 t/ha. Natomiast w 2019 w czołówce znalazły się: Abelina i Gasser na średnim poziomie 1,52 – 1,55 t/ha. Należy jednak zauważyć, że ich maksymalne plony sięgały 1,83 i 2,13 t/ha w roku 2019. Wilgotność nasion w czasie zbioru była wyraźnie mniejsza w 2018 roku aniżeli w 2019. Było to spowodowane równomiernym dojrzewaniem nasion przy sprzyjającej pogodzie pod koniec sierpnia i na początku września 2018. Natomiast w 2019 roku niektóre odmiany, np. Amarok, Royka, Aurelina, ESG 152, Regina, Lenka i Favorit musiały być dosuszane po zbiorze, ponieważ wilgotność nasion przekraczała 16 %. W pierwszym terminie zbioru, tj. 27 września, wilgotność nasion do zbioru była zdecydowanie niższa, niż w drugim terminie. Problematyczne były dwie odmiany, tj. Obelix i Mayrika, które w 2018 roku wypadły bardzo korzystnie i były rekomendowane do zasiewów na plantacjach rozwojowych u rolników – konsorcjantów. W 2019 okazało się, że materiał siewny odmiany Obelix miał znacznie obniżoną zdolność kiełkowania (poniżej 70 %) i stąd zaniżona była obsada tej odmiany. Natomiast odmiana Mayrika okazała się wysoko wrażliwa na herbicyd Plateen WG i po wschodach, ponad 80% roślin uległo zniszczeniu. Najkorzystniejsze warunki dla plonowania miały odmiany Abelina i Gaser, które w obydwu latach, przy zastosowanej agrotechnice, a przede wszystkim przy mało korzystnym rozkładzie opadów, plonowały najwyżej i stabilnie.
Ekstrudowane nasiona soi niemodyfikowanej genetycznie uprawianej w województwach kujawsko-pomorskim i wielkopolskim pod względem jakości pokarmowej i odżywczej są wartościową paszą białkowo-energetyczną. Skarmianie nasion ekstrudowanych w warunkach produkcyjnych w gospodarstwach rolników członków Konsorcjum Moja Soja wykazało, że całkowite zastąpienie śruty poekstrakcyjnej sojowej nasionami ekstrudowanymi soi non-GMO jest możliwe, jednak u młodych zwierząt może powodować zmniejszenie przyrostów. Na podstawie przeprowadzonych prac w 5 wybranych gospodarstwach rolnych w województwach kujawsko-pomorskim i wielkopolskim, w których skarmiano ekstrudowane pełne nasiona soi (EPNS) oraz częściowo odolejone (EONS), pochodzące z roślin non-GMO można stwierdzić, że udział EPNS w żywieniu prosiąt odsadzonych i warchlaków może dochodzić do 10% w mieszance paszowej pełnoporcjowej (MPP), w żywieniu tuczników – do 16% w MPP typu grower i do 15% w MPP typu finiszer oraz nasion EONS w żywieniu cieląt w wieku od 3 do 6 m-ca życia w MPU na poziomie do 21%.
Na podstawie wyników uprawy soi w gospodarstwach rolników uczestniczących w projekcie oszacowano na poziomie 2,50 t/ha plon soi zapewniający poziom nadwyżki bezpośredniej konkurencyjny dla innych upraw. Zastosowanie w odchowie prosiąt własnych EPNS w stosunku do użycia poekstrakcyjnej śruty sojowej z zakupu praktycznie nie wpłynęło na wyniki ekonomiczne, natomiast skarmianie w odchowie warchlaków nieznacznie pogorszyło wyniki ekonomiczne (o około 7,50 zł/szt.). Skarmianie w odchowie cieląt własnych EONS zamiast poekstrakcyjnej śruty sojowej non-GMO pochodzącej z zakupu, pogorszyło wyniki ekonomiczne o około 54 zł/szt., głównie z powodu gorszych przyrostów masy ciała. W odchowie tuczników podawanie własnych EPNS zamiast poekstrakcyjnej śruty sojowej non-GMO z zakupu wpłynęło na wyniki ekonomiczne pogorszając je o około 35 zł/szt. lub poprawiając o około 29 zł/szt. W okresie trwania projektu, w latach 2018-2019, wystąpił wyjątkowo niekorzystny dla soi rozkład opadów i temperatur, co obniżyło plony w stosunku do uzyskiwanych w przeciętnych warunkach pogodowych. Zwiększenie produkcji paszowego białka krajowego pozostaje najważniejszym celem strategicznym i wymaga dalszych badań oraz systematycznej popularyzacji i wdrażania dostępnych rozwiązań.
Piotr Dorszewski,
KPODR w Minikowie
Szkolenie pn. „Zasady prowadzenia ewidencji przychodów i kosztów przez Koła Gospodyń Wiejskich”
5 marca w Domu Kultury w Zakrzewie (pow. aleksandrowski) odbyło się szkolenie pn. „Zasady prowadzenia ewidencji przychodów i kosztów przez Koła Gospodyń Wiejskich”. Organizatorem był Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie. W szkoleniu udział wzięło ok. 60 uczestników.
Wykład przeprowadziły: Grażyna Lewandowska-Golenia, Joanna Klonowska, Aleksandra Żbikowska – przedstawiciele Urzędu Skarbowego z Aleksandrowa Kuj. Tematem przewodnim było omówienie zasad prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów przez Koła Gospodyń Wiejskich. Uczestnikom przedstawiono Rozporządzenie ministra finansów w sprawie prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów przez Koła Gospodyń Wiejskich. Wskazano kiedy i na jakich warunkach można korzystać z tej uproszczonej księgowości.
Następnie przedstawione zostały dwa główne dokumenty, które stanowią załączniki do ww. rozporządzenia: Zestawienie przychodów i kosztów oraz Zestawienie przepływów finansowych. Omówiono m.in. jak należy wyodrębnić koszty finansowane z poszczególnych dotacji.
Ostatnim punktem szkolenia było omówienie CIT-8. Przedstawiono przykładowe wypełnienie tego formularza.
Na zakończenie szkolenia wykładowcy starali się rozwiać wszelkie wątpliwości słuchaczy, odpowiadając na konkretne pytania uczestników.
Pamiętajmy, że termin na złożenie CIT-8 upływa z dniem 31 marca 2020 r. Co do zasady można go złożyć w wersji papierowej (są wyjątki).
Marta Knop
KPODR w Minikowie
Wieś 2.2020
W numerze…..
Rolnik Pomorza i Kujaw
Dyrektor KPODR Lidia Lewandowska wręcza nagrodę KPODR.
W sali koncertowej Filharmonii Pomorskiej 11 stycznia br. odbyła się gala XVI edycji Konkursu „Rolnik Pomorza i Kujaw”. Obecnością swą zaszczycili galę Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi – Jan Krzysztof Ardanowski oraz wiceminister rolnictwa Ryszard Kamiński.
Polska Dolina Krzemowa
Centrum Badawczo-Rozwojowe Agro – Środki – Technika – Technologia w Śmielinie to „Dolina Krzemowa” polskiego rolnictwa. Misją Centrum będą prace badawcze i rozwojowe nad opracowaniem, doskonaleniem, wdrażaniem i komercjalizacją innowacji dedykowanych dla rolnictwa.
Śmielin to mała wieś zlokalizowana przy krajowej trasie nr 10 w gminie Sadki, powiat nakielski. To właśnie tu 16 lutego br. odbyło się wielkie otwarcie Centrum Badawczo-Rozwojowego, którego prezesem jest dr Marek Różniak. Na uroczystość przybyli licznie zaproszeni goście.
Dziś susze, a co jutro?
Susze to normalne zjawisko występujące na terenie o takim klimacie jak nasz – ale ich częstotliwość i przemienność okresów z nadmiarem lub brakiem wody jest efektem zmian klimatycznych – to fakt, z którym mamy do czynienia obecnie. Polska należy do krajów o najmniejszych zasobach wody słodkiej w Europie, dlatego musimy podejmować odpowiednie działania w celu łagodzenia skutków susz.
Szczególnie Wielkopolska i województwo kujawsko-pomorskie pod tym względem wygląda bardzo źle, o czym świadczy znany już większości rolników i specjalistów z branży rolniczej wieloletni okresowy bilans wodny – tym ważniejszy, że dla najważniejszej części okresu wegetacyjnego.
Co powinien wiedzieć rolnik podejmujący inwestycje?
Kujawsko-Pomorskie należy do regionów Polski o wyjątkowo dobrze funkcjonujących gospodarstwach rodzinnych. Dla licznej grupy rodzin produkcja rolnicza jest i oczekują, że będzie w przyszłości, jedynym bądź podstawowym źródłem dochodów. Jednak gospodarstwa rolnicze podlegają procesowi ustawicznych zmian, a trafne rozpoznanie kierunku i możliwości inwestowania w województwie na tle innych regionów jest dobrym sposobem ograniczania ryzyka i poszukiwania trwałych perspektyw.
SZKOLENIA – NOWOCZESNE TECHNOLOGIE PRODUKCJI ZBÓŻ
„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa Inwestująca w Obszary Wiejskie”
Operacja współfinansowana jest ze środków Unii Europejskiej w ramach działania M01 „Transfer Wiedzy i działalność informacyjna”,
poddziałania „Wsparcie dla działań w zakresie kształcenia zawodowego i nabywania umiejętności” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
SZKOLENIA W ZAKRESIE NOWOCZESNYCH TECHNOLOGII PRODUKCJI ZBÓŻ
W WOJ. KUJAWSKO-POMORSKIM
Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie informuje, że w konsorcjum z Kujawsko-Pomorską Izbą Rolniczą zrealizował operację Szkolenia w zakresie „Nowoczesnych technologii produkcji zbóż” w województwie kujawsko-pomorskim, która współfinansowana była ze środków Unii Europejskiej w ramach poddziałania „Wsparcie dla działań w zakresie kształcenia zawodowego i nabywania umiejętności” w ramach działania „Transfer wiedzy i działalność informacyjna” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
Celem operacji była poprawa wyników gospodarczych wszystkich gospodarstw oraz ułatwienie restrukturyzacji i modernizacji gospodarstw, szczególnie z myślą o zwiększeniu uczestnictwa w rynku i zorientowania na rynek, a także zróżnicowania produkcji rolnej. Zorganizowanych zostało 40 szkoleń, na których przeszkolono 711 osób. Szkolenia odbyły się od 3.12.2018 r. do 14.06.2019 r.
Uczestnikami byli: rolnicy i domownicy rolników, małżonkowie rolników, osoby zatrudnione w rolnictwie, właściciele lasów oraz wnioskodawcy lub beneficjenci operacji typu „Premie dla młodych rolników” w ramach poddziałania „Pomoc w rozpoczęciu działalności gospodarczej na rzecz młodych rolników” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
Do pobrania:
Harmonogram realizacji operacji
Więcej informacji można uzyskać:
w KPODR w Minikowie; tel. 52-386 72 37; 506 392 582
w KPIR z/s w Przysieku tel. 56- 678 92 40
Dopłaty za dobrostan zwierząt
Od połowy marca rusza działanie „Dobrostan zwierząt”, którego celem jest zachęcenie rolników do stosowania podwyższonych warunków dobrostanu zwierząt. Działanie nie jest działaniem inwestycyjnym i nie uwzględnia pokrycia kosztów związanych ze zmianą warunków utrzymania zwierząt. Wsparcie otrzymają rolnicy, którzy podejmą się utrzymania zwierząt w warunkach wykraczających ponad obowiązujące normy krajowe. Dopłaty będą rekompensować dodatkowe, poniesione przez rolnika koszty lub utracone dochody związane z wprowadzeniem podwyższonego dobrostanu.
Rolnicy będą deklarować udział w działaniu na rok z możliwością kontynuacji w latach kolejnych. Wnioski o płatność dobrostanową będą składane równocześnie z wnioskiem o płatności bezpośrednie przez aplikację e-Wniosek Plus. W roku 2020 zostanie uruchomionych 5 wariantów. Rolnicy mogą realizować więcej niż jeden wariant równocześnie. Z uwagi na występowanie w Polsce afrykańskiego pomoru świń (ASF) warianty z dostępem do wybiegu dla loch i tuczników, w tym roku nie zostaną wdrożone.
Warunki, jakie należy spełnić przystępując do wariantów:
Pakiet 1. Dobrostan świń
W pakiecie dobrostan świń w 2020 roku realizowane będą dwa warianty:
– wariant 1.1. Dobrostan loch – zwiększona powierzchnia w budynkach
– wariant 1.2. Dobrostan tuczników – zwiększona powierzchnia w budynkach.
Wariant 1.1. Dobrostan loch – zwiększona powierzchnia w budynkach (stawka płatności – 301 zł/na lochę rocznie).
W gospodarstwie realizującym wariant 1.1. dobrostan loch wszystkim lochom i loszkom po pokryciu utrzymywanym w tym gospodarstwie zapewnia się powierzchnię bytową zwiększoną o co najmniej 20% w stosunku do minimalnej powierzchni, wymaganej dla tych zwierząt, która została określona w Rozporządzeniu MRiRW z dnia 15 lutego 2010 r. w sprawie wymagań i sposobu postępowania przy utrzymaniu gatunków zwierząt gospodarskich, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej (Dz.U. nr 56 poz. 344 z póź. zm.). Wymóg zwiększonej powierzchni dotyczy: loch prośnych, loch w okresie porodu i odchowu prosiąt ssących, loch luźnych, loch i loszek po pokryciu. Powierzchnie bytowe dla jednej lochy i loszki po pokryciu powinny wynosić:
- 4,2 m2 kojec pojedynczy dla lochy w okresie porodu i odchowu prosiąt ssących,
- 2,7 m2 kojec pojedynczy dla lochy i loszki po pokryciu (może być stosowany tylko w gospodarstwach utrzymujących mniej niż 10 loch lub loszek prośnych od 4 tyg. po pokryciu do tygodnia przed przewidzianym terminem porodu),
- 2,7 m2 w kojcu, gdzie lochy utrzymywane są grupowo; w przypadku, gdy w kojcu utrzymywane są lochy prośne, co najmniej 1,3 m2 powierzchni kojca stanowi stałe podłoże i nie więcej niż 15% tego podłoża – otwory odpływowe,
- 3 m2 w kojcu, gdzie utrzymuje się grupowo do 5 loch; w przypadku, gdy w kojcu utrzymywane są lochy prośne, co najmniej 1,3 m2 powierzchni kojca stanowi stałe podłoże i nie więcej niż 15% tego podłoża – otwory odpływowe,
-
2,4 m2 w kojcu, gdzie utrzymuje się grupowo powyżej 39 loch; w przypadku, gdy w kojcu utrzymywane są lochy prośne, co najmniej 1,3 m2 powierzchni kojca stanowi stałe podłoże
i nie więcej niż 15% tego podłoża – otwory odpływowe, - 2,2 m2 w kojcu, gdzie utrzymuje się grupowo do 5 loszek po pokryciu, przy czym 0,95 m2 stanowi stałe podłoże i nie więcej niż 15% tego podłoża – otwory odpływowe,
- 2 m2 w kojcu, gdzie utrzymywane są grupowo loszki po pokryciu, przy czym 0,95 m2 stanowi stałe podłoże i nie więcej niż 15% tego podłoża – otwory odpływowe,
- 1,8 m2 w kojcu, gdzie utrzymuje się grupowo powyżej 39 loszek po pokryciu, przy czym 0,95 m2 stanowi stałe podłoże i nie więcej niż 15% tego podłoża – otwory odpływowe.
Pozostałe grupy technologiczne świń muszą posiadać minimalne powierzchnie określone prawem krajowym wynikającym z przepisów o dobrostanie zwierząt. Np. gospodarstwo utrzymujące knury musi zapewnić im: powierzchnię kojca dla knura bez krycia w kojcu, co najmniej 6 m2, a jeżeli krycie odbywa się w tym kojcu, to powierzchnia ta powinna wynosić co najmniej 10 m2.
Rolnik w dniu złożenia wniosku o przyznanie płatności dobrostanowej w ramach tego wariantu musi posiadać co najmniej 1 lochę indywidulnie oznakowaną i zarejestrowaną w ARiMR kolczykiem z indywidualnym numerem identyfikacyjnym lochy. W gospodarstwie nie wolno utrzymywać loch w systemie jarzmowym. Razem z wnioskiem w aplikacji e-Wniosek Plus rolnik składa kopie odpowiednich stron Planu poprawy dobrostanu zwierząt. Plan poprawy dobrostanu zwierząt rolnik zobowiązany jest opracować na odpowiednich drukach udostępnionych przez ARiMR przy udziale doradcy rolniczego. W planie tym określa się m.in. ile loch można utrzymywać w danym gospodarstwie tak, aby zapewnić tym zwierzętom ulepszone warunki dobrostanu. Termin złożenia wniosku to 15 marca – 15 maja.
Rolnik od dnia złożenia wniosku o przyznanie płatności dobrostanowej w ramach tego wariantu do dnia 14 marca kolejnego roku, zapewnia wszystkim lochom i loszkom po pokryciu utrzymywanym w gospodarstwie we wszystkich siedzibach stada ulepszone warunki dobrostanu, zgodnie z wymogami wariantu. Ponadto rolnik utrzymuje w gospodarstwie jednocześnie nie więcej loch, niż wynika to z opracowanego Planu dobrostanu zwierząt. Płatność w ramach tego wariantu przyznawana jest rolnikowi do średniej liczby loch w gospodarstwie od dnia złożenia wniosku do 14 marca roku następnego. ARiMR sprawdza na podstawie danych z IRZ czy w okresie realizacji wymogów nie została przekroczona maksymalna liczba loch (stan dzienny), określona w Planie poprawy dobrostanu. Jeżeli zostanie stwierdzone uchybienie w przestrzeganiu wymogów w ramach danego wariantu, płatność dobrostanowa zostaje odpowiednio zmniejszona.
Wariant 1.2. Dobrostan tuczników – zwiększona powierzchnia w budynkach (stawka płatności 24 zł na tucznika).
Wszystkie świnie w gospodarstwie muszą być oznakowane i zarejestrowane zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie rejestracji i identyfikacji zwierząt. Rolnik od dnia złożenia wniosku o przyznanie płatności dobrostanowej w ramach tego wariantu zapewnia wszystkim warchlakom i tucznikom utrzymywanym w gospodarstwie rolnym (wszystkie siedziby stad), ulepszone warunki dobrostanu zgodnie z wymogami wariantu.
Wszystkim warchlakom i tucznikom utrzymywanym w tym gospodarstwie rolnym zapewnia się powierzchnię bytową zwiększoną o co najmniej 20% w stosunku do minimalnej powierzchni, wymaganej na podstawie obowiązujących przepisów w tym zakresie.
Powierzchnia bytowa kojca w budynkach inwentarskich, w przeliczeniu na jedną sztukę, w przypadku utrzymywania grupowego warchlaków i tuczników, wynosi co najmniej:
0,18 m2 – w przypadku świń o masie ciała do 10 kg
0,24 m2 – w przypadku świń o masie ciała powyżej 10 do 20 kg
0,36 m2 – w przypadku świń o masie ciała powyżej 20 do 30 kg
0,48 m2 – w przypadku świń o masie ciała powyżej 30 do 50 kg
0,66 m2 – w przypadku świń o masie ciała powyżej 50 do 85 kg
0,78 m2 – w przypadku świń o masie ciała powyżej 85 do 110 kg
1,2 m2 – w przypadku świń o masie ciała powyżej 110 kg
Powierzchnia bytowa w budynkach inwentarskich dla innych niż warchlaki i tuczniki grup technologicznych świń utrzymywanych w gospodarstwie musi być zgodna z odpowiednimi obowiązkowymi wymogami. Tuczniki, do których przysługuje płatność dobrostanowa muszą pochodzić od loch „dobrostanowych” i nie mogły być utrzymywane w gospodarstwach nie realizujacych Pakietu 1. – rolnik sam hoduje prosięta do tuczu w ulepszonych warunkach dobrostanu i realizuje wariant 1.1., albo kupuje prosięta z gospodarstw uczestniczących w wariancie 1.1. Obowiązek zapewnienia ulepszonych warunków dobrostanu dotyczy także tych warchlaków i tuczników, do których nie przysługuje płatność dobrostanowa, gdyż pochodzą od loch „niedobrostanowych”. Tuczniki, do których przysługuje płatność dobrostanową, to te oddane z przeznaczeniem do uboju bezpośrednio do rzeźni lub z przemieszczeniem przez co najwyżej jednego pośrednika. Dopuszczony jest także ubój w gospodarstwie. Tak samo jak w wariancie 1.1. rolnik musi posiadać opracowany przy udziale doradcy rolniczego Plan poprawy dobrostanu zwierząt. W tym planie określa się m.in. ile warchlaków i tuczników można utrzymywać jednocześnie w danym gospodarstwie tak, aby zapewnić tym zwierzętom ulepszone warunki dobrostanu.
Płatność przyznawana jest do liczby tuczników uprawnionych do płatności dobrostanowej oddanych do rzeźni lub ubitych w gospodarstwie. Liczbę tuczników, do której przysługuje płatność dobrostanowa, ustala ARiMR na podstawie danych zawartych w systemie IRZ. W pierwszym roku realizacji przez rolnika wariantu 1.2., do płatności uwzględniane są tuczniki oddane do uboju po upływie 4 miesięcy od dnia złożenia wniosku o przyznanie płatności dobrostanowej do dnia poprzedzającego dzień złożenia przez rolnika wniosku o taką płatność w kolejnym roku, lub do dnia 15 maja – jeżeli rolnik nie złoży kolejnego wniosku w ramach wariantu 1.2.
Pakiet 2. Dobrostan krów
Przystępując do któregoś z wariantów w ramach Pakietu 2, rolnik nie może posiadać w gospodarstwie (w żadnej z siedzib stad) krów typu użytkowanego kombinowanego, dla których nie został określony kierunek użytkowania. Hodowcy są zobowiązani do dokonania zmiany typu użytkowego tych krów na mleczny lub mięsny, lub określenia kierunku w jakim użytkują krowy. Należy również zwrócić uwagę na oznakowanie i zarejestrowanie zwierząt zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz przestrzegać terminowości dokonywania zgłoszeń w przypadku zmian w stadzie. Pozostałym zwierzętom, nie objętym podwyższonym dobrostanem zapewnia się minimalne warunki utrzymania określone przepisami krajowymi.
Wariant 2.1. Dobrostan krów mlecznych – wypas (stawka płatności 185 zł/ krowę mleczną rocznie).
W gospodarstwach realizujących ten wariant wszystkim krowom mlecznym (we wszystkich siedzibach stad) należy zapewnić w okresie od 1 kwietnia do 15 października – 120 dni wypasu, bez uwięzi, przez co najmniej 6 godzin dziennie. W ramach wariantu nie ma potrzeby sporządzania planu poprawy dobrostanu, ale hodowca jest zobowiązany do prowadzenia dziennika wypasu i złożenia go w ARiMR do 31 października.
Wariant 2.2. Dobrostan krów mlecznych utrzymywanych grupowo – zwiększona powierzchnia w budynkach (595 zł/krowę mleczną rocznie).
Przystępując do wariantu 2, rolnik jest zobowiązany do opracowania planu poprawy dobrostanu przy pomocy uprawnionego doradcy rolniczego. Do wariantu mogą przystąpić tylko gospodarstwa utrzymujące krowy mleczne w systemie bezuwięziowym. Realizując ten wariant, wszystkim krowom mlecznym, we wszystkich siedzibach stad zapewnia się powierzchnie odpasowo-ruchową zwiększoną o 20% w stosunku do minimalnych wymagań określonych w przepisach krajowych. Minimalna powierzchnia odpasowo-ruchowa dla każdej krowy utrzymywanej w systemie wolnostanowiskowym z wydzielonymi legowiskami musi wynosić co najmniej 4 m², a legowiska co najmniej 2,1 m długości i 1,1 m szerokości.
Wariant 2.3. Dobrostan krów mamek (stawka płatności 329 zł/krowę mamkę rocznie)
Hodowcy realizujący wariant są zobowiązani do zapewnienia wszystkim krowom mamkom, cielętom, jałówkom i opasom do 300 kg – 140 dni wypasu realizowanego w okresie od 1 kwietnia do 15 października oraz do zapewnienia w okresie zimowym, tj. od 16 października do 14 marca kolejnego roku, dostępu do środowiska zewnętrznego (pastwisk, wybiegów, okólników) o powierzchni zwiększonej o 20%. Oznacza to, że minimalna wielkość zimowej, zewnętrznej powierzchni bytowej dla cieląt to co najmniej 6 m²/szt., dla jałówek i opasów do 300 kg – 12 m²/szt., a dla krów mamek 18 m²/szt.
Marta Lewandowska
Stanisław Piątkowski
Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie